It must be America!

Cowboy boy - met de hoed van Ome Henk.


Het is alweer een goeie maand geleden dat ik hier een nieuw bericht opgezet heb. Hoog tijd dus weer voor een vervolg. Naast wat nieuwe foto's ook wat insights over de typische dingen die ons hier opvallen aan de mensen en de samenleving.

Thanksgiving

Thanksgiving wordt gevierd op de vierde donderdag in November. Een traditie die stamt van de eerste pilgrimfathers en die nu vastgelegd is als een nationale feestdag, waarop het hele land letterlijk plat gaat. Een stukje geschiedenis: in 1619 werd een eerste Thanksgiving gevierd door een kolonie immigranten in Virginia en in 1621 door een kolonie in Plymouth. Van oorsprong is het een religieuze feestag, die nu veranderd is in een seculiere nationale feestdag, waar alle kerken nog wel heel veel aandacht aan besteden. Het traditionele Thanksgiving dinner bestaat uit (drie keer raden...) kalkoen. De koelvakken in de supermarkten zijn volgestapeld met enorme dieren, die minimaal 10 kilo!!! wegen. Wij hadden dus maar bedacht dat we gewoon iets anders gingen eten, want hoe krijg je met vier personen ooit zo'n beest naar binnen zonder nog weken lang kalkoen te eten. Maar Wytze en Nanny hebben ons uitgenodigd voor hun Thanksgiving dinner, dus hebben we toch kalkoen gegeten (en nog een bult mee naar huis gekregen, waar we vandaag het laatste van op hebben gegeten). Het was supergezellig en omdat alle kids het goed met elkaar kunnen vinden, konden wij gezellig als vier volwassenen kletsen.

We hebben een hele mooie traditie ontdekt, iemand op mijn schrijfcursus vertelde me er al over en Wytze en Nanny deden het ook. Voordat we beginnen met eten vertelt iedereen die aan tafel zit om de beurt waar hij of zij voor wil danken. Een soort kringgebed dus, waardoor de maaltijd heel speciaal en persoonlijk wordt. Gaan we erin houden! Uitgerekend op de avond van Thanksgiving was er een serieuze stroomstoring. Wij hadden er geen last van, maar toen we terug kwamen fietsen, lag ons hele apartementencomplex en eeh hele wijk eromheen in het pikdonker. Vanessa, onze bovenbuurvrouw had een paar kaarsjes bij onze deur neergelegd, want ze wilde niet dat wij in het donker zouden zitten. Toen hebben we haar vervolgens uitgenodigd op de koffie, dat was er gezellig.

Na Thanksgiving verdwijnen alle overgebleven kalkoenen weer uit de schappen (om denk ik tegen Kerst weer terug te komen, maar dat weten we nog niet) en begint het land zich voor te bereiden op Kerst. Rebecca had van zondagsschool een boekje meegekregen met daarin voor iedere week een kleine, op kinderen gerichte devotie voor de adventweken aan de hand van een advent krans. Week 1 moet je 1 kaars aansteken, week 2 2 kaarsen etc.. Dus hebben we vorige week wat groen uit het park gestroopt en de krans gemaakt. Om ervoor te zorgen dat de eerste kaars het ook echt 4 weken volhoudt, doen we iedere keer na het eten een de devotie en laten we de kaars (inmiddels zijn het er 2) even aan. Rebecca vindt het erg leuk en het is een goede manier voor haar om een idee te krijgen van tijd en van het Kerstfeest.

Fietsen lijken hier niet serieus mee te tellen; de mensen beginnen zich echt zorgen te maken als je 's avonds 'moet' fietsen. Spontaan krijgen we van alle kanten liften aangeboden, want ja, 5 of 6 km fietsen is toch wel echt te ver. Ze hebben er geen idee van dat Nederlanders bij wijze van spreken op de fiets geboren worden. Terwijl Irvine bij uitstek geschikt is om te fietsen; er zijn op de meeste plekken zelfs fietspaden!

De dagen zijn wat kouder (15-20 graden overdag) en ook korter, maar niet zo kort als in Engeland en Nederland. Vooral 's ochtends merk je dat; we hoeven eigenlijk nooit in het donker op te staan (hiep hoi) omdat het om half zeven al licht is. Rond half vijf begint het te schemeren en de schemertijd duurt hier heel erg kort. Verder nog steeds blauwe lucht en zon; heerlijk! Alhoewel we afgelopen maandag HEEEEL veel regen gehad hebben; meer dan het maandgemiddelde (5 cm) voor december is in een dag gevallen en de verwachting is dat er van 't weekend nog meer gaat vallen. Langverwacht! en broodnodig; de afgelopen 3 jaar is er minder dan normaal gevallen, dus de reservoirs beginnen leger te raken. Sinds we hier wonen kijken we echt anders tegen regen aan ;-). Rebecca en Joel waren ook zo enthousiast; vooral Joel wist niet wat hem overkwam. Hij heeft een hele tijd buiten in de regen gestaan met oversized laarsjes, z'n hoofdje iets naar beneden en z'n handjes open; gewoon voelen!. En boos dat hij was toen hij weer naar binnen moest.....

Volgende week dinsdag komen Henk's moeder en Hermen, daar kijken we met z'n allen naar uit. Becs weet het allemaal nog precies en we zijn druk bezig om Joel 'Oma' te leren zeggen. Hij praat al van alles, mama, papa, kakka (dat is Rebecca), car, en verder maakt hij heel veel geluiden, hij heeft z'n eigen geluid voor een vogel, een vliegtuig en hij doet ook heel veel geluiden na. Het geluid van een geeuw, neus snuiten. Het zijn dikke vrienden, Becs en Joel. Op de dagen dat Rebecca naar school is zeg ik rond 12 uur altijd: 'ga je mee Becca ophalen' en dan pakt komt 'ie z'n schoentjes bij mij brengen, die moet ik aandoen. Dan rent hij naar de buitendeur; hij weet precies waar hij naar toe moet.

Hier nog wat foto's van de kids... en een filmpje van Joel waar hij z'n glijbaankunsten demonstreert. Sorry, het filmpje is 90 graden gedraaid, maar je krijgt het idee....

Picknick op het strand met hotdogs en gebakken eieren - de pan en de roerspaan doen vervolgens dienst als speelgoed. Dat scheelt ruimte!

De kleine man is helemaal gek van water; het is zooo lastig om hem erbij vandaan te houden. Gelukkig is het zand ook favoriet; je zou het bad eens moeten zien als ze thuis in bad geweest zijn....

Geitjes voeren in de dierentuin - Becca's schooluitje eind November.

Met z'n allen aan de watermelon, samen met Yuma, een Japans buurmeisje.

NOgmeer zand - dit was voordat we Joel's haar geknipt hebben.

Becca, druk bezig om met wat zand de meeuwen weg te jagen die op ons eten zaten te wachten..

Halloween

Vorige week vrijdag heeft Becca haar Halloweenfeestje gehad! Ze heeft er zo naar uitgekeken. Voor zover wij het gezien en gehoord hebben is het hier vooral een goedaardig kinderverkleedfeest. Vrijdagmiddag hadden alle winkels in het winkelcentrum aan de overkant van de straat 'trick or treat', het was echt een dolle gezellige kinderboel van mooi verklede kleuters (en iets groter en kleiner) die winkel in winkel uitgingen, netjes 'trick or treat' zeiden, vervolgens een stuk snoep kregen en vervolgens netjes 'dankjewel' zeiden. En dat allemaal onder het genot van een heerlijk zonnetje; we zijn er nog steeds niet aan gewend dat we in november overdag nog met zomerkleren aanlopen. Vrijdagavond was Rebecca uitgenodigd door een vriendinnetje die bij hun kerk Halloween deden. Het resultaat is een enorme doos met snoep waar ze wel een half jaar van kan eten! Maar het was wel gezellig; en dan te bedenken dat Halloween in Bristol altijd betekende dat de politie 's nachts en 's avonds altijd extra druk was, dat de winkels geen bloem en eieren verkochten aan iedereen jonger dan 21 (of 18, dat weet ik niet meer zeker).....

(hiervoor moet je weten dat het idee van Halloween is dat de kids langs de huizen/winkels gaan en 'trick or treat' zeggen. Als ze een 'treat' (iets lekkers of wat kleingeld) krijgen, is alles ok, maar als je ze niks geeft, dan mogen ze een 'trick' uithalen en de traditie in Engeland is dat je dan iemands huis mag bekogelen met eieren en/of bloem).

Hier wat foto's:

Joel in z'n apepak, wat precies bij hem past - een echte aap met al dat klimmen en klauteren. En sinds 31 oktober weet hij ook wat chocolade is..... Let op z'n staart.....

en princes Rebecca....

Overal waar dit bordje hing, waren de kids welkom. In plaats van een echte uitgesneden pompoen met een kaarsje erin... wel zo veilig en het werkte perfect. Na een paar winkels had Rebecca precies door waar ze op moest letten.

Samen met Maria, een dochter van een collega van Henk.

.... en het resultaat! Ook leuk als speelgoed.

Groetjes!

Winkels en regen

Hallo allemaal!

Het heeft geregend! Inmiddels al weer twee weken geleden, op maandag, dinsdag en woensdag hebben we regen gehad. De anticipatie hing al dagen van tevoren in de lucht. Op zondag vertelden sommige mensen al voorzichtig dat ze regen voorspelden. Toen ik 's middags uit de kerk kwam, was een jongen naast mij bij de fietsenrekken z'n fiets in plastic aan 't pakken (haha, die Californiers, gaat het 'es een keer regenen, dan moet je wel je maatregelen treffen). Ik vroeg hem of hij wist wat de verwachting was en jawel: "Morgen 20% neerslagkans en de dag erna nog meer, 30%. Ik heb hem maar niet verteld dat je er dan in Nederland vanuit gaat dat het dus droog is.....

Anyway, op maandag regende het. En op dinsdag. En nog een beetje op woensdag. Tot m'n verbazing zagen alle parkeerplaatsen eruit alsof ze pas geschrobd waren, met enorme zeepbubbels. Ik had het erover met Nanny en zei zij dat dat komt doordat het zolang droog is, dat de olieresten van auto's op de straat blijven liggen en als het dan regent gaat het er zo uitzien. Je wordt ook afgeraden om direct na een regenbui in de oceaan te gaan zwemmen; het advies is om 24 uur te wachten. Maar het was heerlijk! Het bleek dat we de staart van een tropische storm kregen, vandaar de neerslag (die 'te vroeg' is voor de tijd van 't jaar). En nu is het weer droog, zonnig, lekker warm maar niet meer te (20-25 graden overdag).

En dan de boodschappen.... Ik blijf me verbazen. Bijna alle winkels (behalve Trader Joe's) werken hier met klantenkaarten en coupons. En het is echt op het belachelijke af. Elke week zijn er aanbiedingen, die je alleen met de klantenkaart kunt krijgen, die staan in de folders die iedere week binnenkomen. Maar aangezien iedereen een klantenkaart kan aanvragen, zijn de aanbiedingen voor iedereen. En dan hebben winkels ook nog coupons, kortingsbonnen. Die kun je opzoeken op internet of ze staan in hun folder. En als je die uitprint en meeneemt, krijg je extra korting.

Vervolgens heb je ook nog 'manufacturer coupons'. Elke donderdag komt er een apart krantje met allemaal 'manufacturer coupons', korting van de fabrikant zeg maar. Een voorbeeld: 1.81 kilo yogurt van het merk 'Mountain High' kost bij de Albertsons normaal $5.49. Een paar weken terug was het in de aanbieding (met je klantenkaart) voor $4.49. In diezelfde week zat er in het krantje een manufacturers' coupon voor Mountain High yogurt voor $1 korting. Als je die dan ook nog meeneemt en bij de kassa inlevert, hoef je uiteindelijk maar $3.49 te betalen.

Verder heeft Albertsons (en veel andere supermarkten) elke week ook nog extra speciale aanbiedingen die alleen op vrijdag, zaterdag en zondag geldig zijn (met je klantenkaart). Zo kan het gebeuren dat je boodschappen doet voor $27 en maar £14 of minder hoeft te betalen. Soms krijg je nog meer korting dan dat je uiteindelijk moet betalen en dan praat je echt over basisproducten: meel, melk, wasmiddel, boter, etc. En aangezien ik nog niet zo druk ben en een verstandige huisvrouw ben (ahum....), speur ik iedere week de folders door en sla ik flink in als het uitkomt. Want het gevolg van al dit soort kortingen is dat je je aardig beetgenomen voelt als je een keer boter moet (kopen omdat je alles op hebt) als het NIET in de aanbieding is en je de volle prijs betaalt.

Nou, deze keer geen foto's; alleen wat nieuws. 't Gaat goed hier met ons, Henk heeft vorige week griep gehad, waarschijnlijk vermengd met varkensgriep omdat in 95% van alle griepgevallen die getest worden het H1N1 virus gevonden wordt. Hij was er niet echt ziek van, gewoon niet helemaal jofel. Tot nu toe is de rest van de fam OK, we hebben vitaminepillen ingeslagen en letten er extra op dat we op tijd onder de wol gaan enzo. Joel is wel wat ziekig geweest, maar hij heeft ook 2 kiezen op springen staan, dus dan weet ik nooit of hij nou daarvan ziek was, of dat hij ook grieperig was.

En het goede nieuws: IK HEB EEN BAAN!!! Hoera...! in een nieuw te openen tutoring center; ik ga scheikunde en wiskunde studiebegeleiding en examentraining doen. Ik ben echt zo blij! Het is nog een beetje spannend; het is een nieuw centrum dat in november opent, dus het is afwachten wanneer en hoeveel scholieren zich aanmelden. Maar ik heb er ontzettend veel zin in en hoop dat er gauw veel kids komen ;-).

Groets voor nu!

De kids, having fun!

Camping trip

Afgelopen weekend hebben we een camping trip gemaakt. Op de fiets zijn we zo'n 30 kilometer landinwaarts gefietst naar O'Neil Regional Park; een 'wilderness area'. Het park ligt in de heuvels die om Irvine heenliggen. We zijn vrijdagmiddag weggegaan en maandag weer teruggefietst.

Dat het landinwaarts was, kon je merken aan de temperatuur; overdag was het een flink stuk warmer nog dan bij ons. En het was zoooooo..... stil; echt super! 's Nachts hoorde je nauwelijks auto's, maar wel een compleet krekelconcert. Dat begon na zonsondergang en ergens in de vroege ochtend hield het weer op. De eerste nacht was dat even wennen, maar we sliepen er snel doorheen. De kids hebben zich ontzettend vermaakt; Rebecca was direct helemaal enthousiast en heeft de dagen afgeteld. Joel moet altijd eerst even wennen, maar vond al snel z'n draai in het zand.

En tja; Amerikaans camperen: enorm grote kampeerplekken; op 1 plek kon je wel 5 tenten neerzetten. Iedere plek had ook 1 of meer picnicbanken, een barbeque en een vuurkorf. En de auto's waar mensen mee aankomen....... enorme pickup trucks met dubble cabines die zo hoog op de weg staan dat Joel er wel onderdoor kan lopen.

Onze tent is echt gemaakt voor flinke europese regenbuien; dat viel nu extra op omdat bijna iedereen een tent had die voornamelijk uit 'gaas' bestond, zodat het beetje wind wat er was, vrij spel had. Echt van die tenten die ideaal zijn in het klimaat hier, maar waar je niet in wilt slapen als er een beetje regen voorbij komt.

Hier wat foto's:

Uitzicht vanaf het parkeerterrein van de kerk waar we zondag waren.

En hier nog een, je ziet dat we aardig bovenin de heuvels zitten. Vraag niet wat het kostte om ernaar toe te fietsen ;-(

De mensen kijken je ook medelijdend aan als je vertelt dat je op de fiets bent. Zondag in de kerk ontmoetten we een man die ons spontaan aanbood dat hij ons wel naar huis wilde brengen op maandag. Zie je het voor je; alle spullen, fietsen, tent enzo in de laadbak van de pick-up, wij in de cabine..... Het lijkt niet tot de mensen door te dringen dat je ook voor je plezier met de fiets kunt gaan kamperen!

Borstvoeden in stijl, haha

Onze eerste week in Irvine......

was erg vermoeiend en vol met indrukken! Na een vliegreis die eindeloos leek te duren (en Becca: 'nee, ik ga toch niet in een stoel slapen....) kwamen we rond 1 uur 's nachts nederlandse tijd in Los Angelos aan. Toen konden we direct onze horloges 9 uur terug zetten en was het opeens weer maandagmiddag. Ik (petra) had de hele nacht niet geslapen, nou ik stond aardig op m'n kop.














Hier zie je ons appartement zoals wij dat afgelopen dinsdag ook voor 't eerst zagen. 't Was best spannend om de sleutel om te draaien en naar binnen te gaan. Want ja, we wisten wel ongeveer vanaf de website hoe het eruit zag, maar in 't echt is het toch anders he. Het is een leuk huis en de omgeving is amazing! Zo schoon! en de vegetatie is heel anders dan we gewend zijn, maar heel erg mooi! Een beetje subtropisch, met palmbomen en allerlei bloeiende vetplanten en andere planten. Je ruikt ook allerlei bloemengeuren als je buiten bent.