Becca's bril

Zo - hier de beloofde foto. Onze becs heeft altijd al scheel gekeken als ze moe was. De laatste tijd ging dat heel goed, totdat ze zo rond juli opeens weer heel scheel ging kijken met 1 oog. En dat werd zeker niet minder, dus ben ik een tijdje terug maar es naar de huisarts geweest. Die verwees me naar de kinderoogarts (jaja, 't gaat allemaal heel gespecialiseerd hier) en die raadde me na een grondig onderzoek een brilletje aan. Direct maar werk van gemaakt en zowaar had de brillenwinkel een lab, zodat de glazen met een uur klaar waren. En gelukkig hadden ze roze kinderbrilletjes.....

Warm

....the heat has arrived..... 't Is buiten 41 graden en iedereen gaat vanzelf iets langzamer leven.

En Becca heeft een bril. Roze, met aan elke kant van het frame drie bloemetjes.

Uiteraard zijn deze twee dingen niet gerelateerd.....

Krabbels

Donderdagmiddag - ik ben aan 't strijken en de kids spelen om me heen. Rebecca wil graag naar Selina, ons buurmeisje. De twee spelen bijna iedere middag na schooltijd met elkaar. Maar vandaag wil ik graag dat ze een keer gewoon thuis met Joel speelt. Even is ze boos - ik leg haar uit dat het wel lijkt alsof Selina's moeder hetzelfde plannetje heeft, want Selina komt vandaag ook niet aan onze deur om te vragen of Becca komt.

Ik maak popcorn en we maken het gezellig in hun kamer.

Vol goede moed gaat ze aan het schrijven. Af en toe help ik haar met een letter. Dat gaat zo, als je aan het strijken bent.
'L'?
'Ja, van Lion'.
'O ja, die weet ik wel'.  En daar gaat ze wel weer. Hier is het resultaat:

Op school heeft ze van de week geleerd om de datum bovenaan haar werkbladen te schrijven. Op de amerikaanse manier uiteraard: maand-dag-jaar. De regenboog boven de school betekent dat ze heel blij is om naar school te gaan. Legt ze me uit. 

's Avonds praten we over de dag. Ik vertel haar dat ik blij ben dat we zo'n fijne middag hadden. Nadenkend kijkt ze me aan: 'Ja, maar ik was wel heel even boos'. Ik zeg: 'Ja, maar gelukkig werd je weer heel snel blij en toen was het heel gezellig'. En voor ze gaat slapen praten we over wat we vandaag van Jezus gezien hebben. Ze slaat d'r armen om me heen en zegt: 'dat jij mij zo lief vindt'. 

Kamperen

Donderdagmorgen - ingepakt en met een volle auto gaan we op weg naar La Jolla (spreek uit: La Hoija), een Indianenreservaat met een uitgestrekte 'campground' die beheerd wordt door een Indianenstam. Het gebied ligt twee uur rijden bij ons vandaan - een uur naar het zuiden en een klein uur landinwaarts, in de 'buurt' van San Diego. 

[Nederlandse namen kom je overal tegen]

Vooral de route landinwaarts is adembenemend. De weg kronkelt zich mijl na mijl door en langs zonovergoten sinaasappelplantages. Bomen hangen boordevol met oranje. Langs de weg staan borden: 'Stop Now! Fresh avocados for sale, 15 for $2'. Eind van het seizoen - maar omdat je met 15 avocados wel heel veel guacamole moet maken, rijden we toch maar door. 

De campsite is uitgestrekt en wild. Het ligt in de Paumavalley, een smalle vallei tussen de bergen in. Als we eraan komen, is er net een waarschuwing uitgegaan voor 'flash flooding': aan de andere kant van de bergen heeft het hard geregend; we hebben de bui zien hangen, en de camping ligt aan een rivier en er is kans dat het water snel stijgt. We besluiten om eerst onze lunch klaar te maken en te gaan eten voordat we onze tent opzetten. Als het dan echt mis gaat, kunnen we nog een tijdje in de auto blijven zitten. Maar het riviertje blijft laag en de zon komt weer helemaal door, dus we kunnen aan de slag. De omgeving is prachtig! en de camping ligt langs een bergriviertje dat ontspringt in Lake Henshaw, een stuwmeer een paar mijl verderop. Het water klatert naar beneden. Het douchegebouw valt bij nadere inspectie tegen en wordt door de Eshuisfamily unaniem als onbruikbaar beschouwd. Geen warme douches dus, al stond dat wel op internet. Maar alons - tis warm genoeg (en donker genoeg savonds) om je gewoon buiten schoon te poedelen. Zover weg van alle steden heb je geen lichtvervuiling - het is echt pikdonker 's avonds en je ziet ik weet niet hoe veel meer sterren dan thuis in Irvine. Als we aankomen op donderdag is de camping heel rustig - her en der staan wat tenten. Bij de registratie waarschuwen ze ons al - het weekend wordt druk en de camping komt vol te staan met 'Hispanics'. Nou, daar zullen we nog wel achter komen. Vooralsnog hebben we buren op de plek naast ons en dat is het wel zo'n beetje. En dan moet je weten dat een kampeerspot hier veeeeeel groter is dan we ooit in Europa gezien hebben - je kunt op 1 spot makkelijk met 3 gezinnen kamperen. 

Kampvuur 's avonds - om 8 uur is het helemaal donker. De kids liggen er dus vroeg in en aangezien ze ook gaan slapen als het donker wordt hebben we de avond voor onszelf. 

's Ochtends wordt ik wakker en ik vraag me af waarom het nog zo schemerig is. Is het bewolkt ofzo? Maar een blik uit de tent leert me dat de lucht strakblauw is. Een halfuur ofzo later wordt het me duidelijk - (zie foto)

[de zon moet eerst boven de bergen uitkomen voordat het echt zonlicht wordt]

[Het 'berg'stroompje]

[en het uitzicht - dit land is zo wijd en zo mooi!]

De dag is snel voorbij met nog wat boodschappen doen, in 't water en op de playground spelen en verder kosten alle gewone dingen zoals water halen, eten koken, afwassen, etc... 3 keer zoveel tijd bij het kamperen.

[Haren wassen bij gebrek aan douche]

[Waterspel]

[...en wat je allemaal vindt in het water]

[Voorlezen bij het kampvuur]

[Ons vakantiehuis :-)]

Vrijdagavond en zaterdag wordt het steeds drukker - ze hadden ons bij de registratie al gewaarschuwd. De camping stroomt vol met 'Hispanics' en dat zijn echte familiemensen. Je moet je voorstellen dat die met z'n 30-en op 1 kampeerplek neerstrijken. Het patroon is typerend - de mannen zetten de tenten op (4 of 5 is geen uitzondering), allemaal heel dicht op elkaar en de vrouwen sjouwen al het eten uit de autos (en wat voor autos!!!) om te gaan koken. Echte familieaangelegenheden. Alleen kijken ze niet meer echt naar de privacy van anderen - op zaterdagavond rond 8 uur savonds, als het naar ons gevoel echt helemaal vol staat om ons heen, strijkt er nog een familie neer. Kids, babys, ouders, grootouders, tis helemaal compleet. Alleen zitten ze wel heel dicht op ons - en onze auto staat helemaal ingesloten door allerlei enorme pickups.

[600 pk - 'it pretty much never stops' volgens de eigenaar]

Maar ja, hoe verdedig je een kampeerplek he, er staan geen paaltjes ofzo omheen... Dus we slikken onze frustratie in en delen onze ruimte vriendelijk. Uiteindelijk is de natuur van iedereen. En de familie aan de andere kant heeft ons uitgenodigd om hun gefrituurde kip en kippevleugeltjes met hen te delen, dus we nemen onze stoeltjes mee en zakken gezellig bij hen neer. De patriarch van de familie heeft al een paar uur kip staan braden - en de kruiden die hij gebruikt heeft.... om je vingers bij op te eten. Werkelijk waar! Ze zijn helemaal bezorgd als ze horen dat wij hier zitten in dit land, terwijl al onze familie in Nederland zit. Een van de vrouwen vertelt me dat haar kant van de familie elke zondag bij elkaar komt - broers, zussen, aangetrouwd, alle kids. Tja... dan zijn wij inderdaad wel heel alleen hier. En op zondagochtend staat de matriarch bij onze tent - 'can I have your phone number? and you can have mine. Because you have no family here we are your family now. If I organize a party in my home, I can invite you too'. En zo wordt je zo opgenomen. 

Inmiddels heeft Henk de mexicaan direct naast ons gevraagd of wij eruit kunnen met de auto om naar een kerkje te gaan. De benodigde personen worden allemaal vlug tevoorschijn getrommeld, de autos gestart en wij kunnen eruit. En zowaar - op zondagmiddag vragen ze vriendelijk of ze onze vuurplek mogen gebruiken want ze willen graag maiskolven roosteren. Tot groot plezier van Rebecca krijgen wij ook een hele verzameling geroosterde kolven. En lekker! 

[Becca met haar favoriete eten]

Voordat ze weggaan bieden ze hun verontschuldigingen aan dat ze zo dicht op ons kwamen - een van de vrouwen zei dat dit de eerste keer was voor hen en dat ze het niet zorgvuldig genoeg gepland hadden. Ze realiseerde zich nu dat het handiger was om eerder te komen of te reserveren als je met zo'n grote groep wilt gaan. Dus toen waren we maar weer blij dat we de avond ervoor geen boze gesprekken zijn gaan voeren. Die mensen hebben gewoon werkelijk hele andere ideen over ruimte en familie! Bij de kerk hebben we leuke gesprekken met allerlei mensen, waaronder een sinaasappelkwekersvrouw. Ze vertelt over hoe hard werken het is, hoeveel water je nodig hebt en hoe de oogst per jaar kan varieren door omstandigheden die zij ook niet altijd kunnen verklaren. En hoe heerlijk het is om hier te wonen, waar het land ruim is en de nachten donker met veel sterren. 

[Kerkje]

[Het land]

Zondagmiddag is de camping weer bijna leeg. We hebben Rebecca beloofd dat we heel veel takken gaan zoeken om 'the biggest fire ever' te maken. Wat blijkt - heel veel mensen die weggegaan zijn, hebben hun houtblokken laten liggen. Dus na even sprokkelen hebben we een flinke stapel, die met groot plezier de lucht in gestookt wordt. En het vuur is zo groot dat we er warempel warm van blijven en heerlijk hebben zitten lezen savonds. En weer genoten van de stilte - die Hispanics maken toch wel veel geluid met z'n allen!

[De kleine man - met Blue die na een uur kamperen al niet blauw meer is]

[Takken....]

[En nog meer - met de sprokkelaars]

[Het vuur - jong geleerd...]

[Close - up]

Maandagochtend is het weer tijd om in te pakken en weg te gaan. Met een berg hele zwarte was. Terug door de sinaasappelplantages. Waar de lucht nog steeds blauw is, de zon nog steeds schijnt en de avocados nog steeds $2 per zak van 15 zijn.

Verjaardag(sfeest)

Woensdagmorgen, vroeg. Te vroeg. De deur van onze slaapkamer gaat heeeel zacht open en een meisje komt op haar tenen naar binnen. 'Mama, de balloonfairy is geweest! Er liggen allemaal ballonnen op mijn kamer en ze hebt ook ballonnen aan mijn bed gehangen'.

Yes, Becca's verjaardag is begonnen. Snel even aankleden en dan kan het feest beginnen. Joel is helemaal enthousiast, hij wil ook wel weer jarig zijn en kados uitpakken. 't Is maar apart dat deze keer Rebecca aan de beurt is.

Het krijtbord....

... en DE slaapzak. 'Hij is roze!'. Wat een geluk. 

We hadden al een voorpret gehad - maandagmiddag op het strand met tante Gerda en haar vriendinnen. Kados van oma, echte meidecadeaus (een roze ketting met armbandje), en natuurlijk broodje hotdog. 

Strandpartij

De rest van de ochtend zijn we druk, er moeten taarten gemaakt worden (Henk's job), hapjes klaargezet en klaargemaakt (Petra's specialiteit), pizza maken (op uitdrukkelijk verzoek van de jarige) ballonnen ophangen in het park, spullen naar het park sjouwen, etc.  De taarten zijn 'made-to-order', Rebecca heeft ons nauwkeurige instructies gegeven over de kleur (roze) en wat er allemaal inmoet. Hetzelfde geldt voor de pizza, maar die hoeft gelukkig niet roze.  

Buffettafel

En 's middags is het zover - kinderfeest. Ik geloof dat we inclusief onze eigen kids 15 kids hadden - maar het park is groot genoeg. Mathys was er en Nynke, Selina (ons nieuwe buurmeisje hier), Ash en Pierce (Pierce is Joels vriendje van de kerk, ze zien elkaar altijd op zondag bij de kinderoppas), Yumi, ons buurmeisje op Stanford Court en die had een vriendinnetje meegenomen, Sarah. Verder waren er Cara en Ryan, ook van de kerk, Isaac, Miles en Ruby, vriendjes die we hier hebben leren kennen en hun moeder deed Rebeccas preschool, en Selah, die we in het park hebben leren kennen. Het is druk, gelukkig zijn de moeders er ook bij, en heel gezellig. En er zijn heel veel cadeautjes.

Becca, Isaac en Cara

De duplo doos is ook meegekomen

Birthdaycake!!

Yummie

Joel met z'n nieuwe autos

Rebecca met Selina - ze delen hun liefde voor Dora de Explorer.

Rebecca, Selina en Selah in het gras

Selah - lijkt ze niet op mij toen ik jong was?

Boom klimmen

Warm van het rennen - Becs, Selina, Miles (op de achtergrond) en Mathys

Als we thuis komen ligt de hele kamer nog vol - met ballonnen, kados, nieuw speelgoed.... De post is geweest en er zijn pakjes uit Nederland - dat is altijd het leukst! Want je moet weten dat de postman dan een sleutel in onze brievenbus legt, waarme je een groter vak onderin de brievenbussenkast open kunt maken. Jullie zouden Beccas gezicht moeten kunnen zien als die sleuter erin ligt en ze komt binnen om 't me te laten zien!

Morgen gaan we kamperen... de nieuwe slaapzak moet natuurlijk ingewijd worden!