Winter

De winter is hier. Met bijbehorende virussen. Joel is de hele week thuisgeweest van school, koorts, opknappen, weer wat verhoging. Als ik hem 's avonds temp, vraagt hij:

"Am I sick?"

"Ja, nog steeds een beetje".

"Yes!!! Then I can stay home again tomorrow and play with my Lego's aaalllllll day."

Ik ben al een paar dagen m'n stem kwijt.

En het is zoooo koud dat zelfs onze stoelen sokken aanhebben:

Geniet van het schaatsweer! We hebben hier nog geen natuurijs kunnen ontdekken; maar vanuit Amerikaans perspectief is het uiteraard levensgevaarlijk om natuurijs te schaatsen. 

Groetjes!

Can I play?

Elke morgen gaat heel zachtjes de deur open. Een paar minuten nadat onze wekker gegaan is, maar voordat we al uit bed zijn.

"Dada, can I play?" vraagt Joel.

Meestal is het antwoord 'ja'. Tenzij het echt heeeel vroeg is.

En dit is hoe we hem een poosje later vinden:

Soms volgt hij de instructies in een boekje, maar "I also have extructions in my head" (zijn woord voor 'instructions' is 'extructions'). 

En als het geen schooldag is, wil hij het liefst de hele dag zo verder gaan. In pyjama.