Groeien

Ik ben Joel naar bed aan 't brengen. We liggen samen in zijn bed. Hij gooit z'n knuffeltje, blue blue, van zich af. Ik zeg: "He, hoef je blue blue niet meer?"
"No, I don't want him anymore".
OK. Ik ben benieuwd hoe lang hij dat volhoudt. Hij sjouwt het beestje namelijk dag en nacht met zich mee. Ik vertel het bedtijd verhaal, we zingen en bidden en ik zeg: "ga maar lekker slapen joh. Will je blue blue?" Geen reactie. Dus het knuffeltje blijft nog op de grond liggen.

Hij ligt naar z'n handen te kijken. Stopt z'n ene duim in z'n mond, dan z'n andere. Kijkt weer 'es naar z'n handen. Ik zeg: "What's up with your hands?" "Nothing." Hij laat me z'n duimen zien. "Look, I don't know which one is yummy anymore."

"Wil je dat mama het probeert? Zal ik even kijken welke duim lekker is?"
Hij kijkt nog eens naar z'n duimen. "No. I want blue blue."

En spontaan weet hij weer welke duim het lekkerst is.