DDD (spreek uit als: DeeDeeDee).
Dat hebben we met elkaar afgesproken na de constatering van een paar weken terug. Tijdens het avondeten praten we uitsluitend Nederlands. Om toch ergens te beginnen.
De kids vertellen iets over school - in het Nederlands. Dat is heel lastig, omdat de schoolwereld uitsluitend Engels is en er geen Nederlands referentie kader is. En dus moet Joel regelmatig van tafel om te laten zien wat ze deden met gym, want (nederlandse) woorden schieten soms te kort.
We letten niet op grammatica - Rebecca 'hebt het gevraagd' en er zitten 'gatten' in een broek - dat komt later wel. Maar verder gaat het eigenlijk best goed.
En als wij het soms vergeten, en ik vraag Joel: 'Could you pass me the napkin'? dan zegt hij met een ondeugend lachje: 'wat zeg je mama? Ik onderstaat (understand = begrijpen) jou niet'.
Stiekem denk ik dat vooral Joel het heel fijn vindt. Voor hem is het het lastigst en we hebben uitgelegd dat we in December weer op bezoek hopen te gaan. Ik denk dat hij het heel prettig vindt om thuis te kunnen oefenen, voordat hij aan een tafel vol Nederlandse kinderen zit.
In het begin was vooral Joel heel aarzelend en zei hij eigenlijk bijna niks. We moesten het school verhaal er echt uittrekken. Maar nu is hij er als eerste bij en komt er ook van alles wat niet direct met school te maken heeft.
