gift en gave

Een paar weken geleden -

Miss Sally vertelde in de kerk dat we dit jaar weer sjaals en mutsen gingen inzamelen voor mensen in Irvington (onze gemeente participeert een keer per maand in een voedsel programma in Irvington; een plaats zo'n 20 km hier vandaan. We koken en geven eten aan dakloze mensen en mensen die arm genoeg zijn om food stamps van de overheid te krijgen). Ze moedigde iedereen aan om aan de slag te gaan - breien en haken.

Onderweg naar huis hoor ik opeens van achteruit de auto:

"Mommy, you know, what Miss Sally said.. I can do that. I think I can knit a scarf."

"Meis, wat fijn" zeg ik. En ik denk: het enige wat je tot nu toe gebreid heb is een poppensjaaltje met een veelvoud van ongeplande meerderingen en minderingen. Maar dat houd ik gelukkig binnen.

"Yes, I can knit a scarf."

"Goed idee! Een ding moet je wel goed bedenken. De sjaal moet binnen 6 weken af zijn, want dan worden ze uitgedeeld. Dat betekent (hoofdreken..reken) dat je elke dag wel 6 of 8 rijen moet breien om hem af te krijgen. Elke dag ongeveer 6 rijen en soms wat meer."

"I'll do that."

Thuis denk ik na over garen en ik besluit dat het dik garen moet zijn. Zodat ons meiske een reeele kans heeft om de sjaal ook echt af te maken.

En het breien begint. We vinden dik, zacht garen. We proberen felgekleurde rondbreinaalden die haar zowaar veel beter in de hand liggen en enthousiast gaat ze aan de slag. Heel trouw; elke dag. En als er soms niet van komt, wordt er de volgende dag meer gebreid. Vaak vinden we haar 's ochtends als wij uit bed komen op de bank en dan zijn de 6 rijen zo af. De structuur van het garen is zo dat haar breiwerk er heel netjes uitziet. En aangemoedigd door de sjaal die je met elke rij langer ziet worden, gaat ze door. Soms moet ik haar aan 't breien zetten, maar meestal gaat het zo vanzelf. Onder het voorlezen van een bedtijd verhaal.

Oma komt, dat helpt.

Want oma breit ook. Of ze zit gewoon naast je op de bank te puzzelen en dan kun je zo een beetje kletsen en breien. 

Na een paar weken is de sjaal af. Een heerlijke zachte meisjessjaal.  Ik maak er wat franjes aan en samen bidden we voor het onbekende meisje wat de sjaal gaat krijgen. 

"Nu wil ik echt graag mee naar Irvington mam," zegt ze.

"Waarom?" vraag ik.

"I really like to see who gets my scarf." En de hele week kijkt ze uit naar zaterdag. Want dan gaan we.

En op zaterdag gaan we op weg. Met een grote schaal vol kalkoen en groene bonen. Vol verwachting gaat ze mee, onze meis.

Er zijn heel veel sjaals en mutsen. Er komen ook heel veel mensen. Ik sta eten op te scheppen; dat gaat zo aan de lopende band. Ik doe de kalkoen, een dame naast me doet de vulling, daarnaast staat een meisje de aardappels op te scheppen en daarnaast een man die de groente doet. Oh en er is ook dessert. Vanuit m'n ooghoeken zie ik Rebecca in het eetzaaltje staan. Samen met Miss Sallie en Sofia, een vriendinnetje uit de kerk. Ze hebben alles mooi op een tafel gelegd en zomaar blij staan ze te praten met alle mensen die binnenkomen voor eten. En voor een warme sjaal of muts.

En opeens zijn ze daar - 5 kinderen. Een paar meisjes en een jongen. Ik zie ze binnenkomen. En ik weet zomaar dat een van die meisjes Rebecca's sjaal gaat krijgen.

En dan staat opeens mijn meisje voor me. Met ogen zo blij!

"Mommy!!! Someone took my scarf. She was really shy and I said: here, would you like this one? It's sooo soft! And then she took it"

Ik voel een brok in m'n keel. Dit meiske, wat zo vol overgave iets gemaakt heeft en het met nog meer overgave en blijheid weggeeft.

Later hoor ik dat een man eerst haar sjaal had gepakt, maar hem later toch had teruggelegd en een andere had uitgezocht. En daarna was dat meisje gekomen.

En wij zijn dankbaar.

Verassing!

Zomaar opeens vandaag,

nog geen 3 maanden nadat we onze handtekeningen gezet hebben...

(sorry - ik maakte de foto's en sta er dus zelf niet op...)

... en we ons helemaal hadden ingesteld op 6-8 maanden wachten,

kregen we vandaag opeens een email van de dame van International Services, 

om ons te laten weten dat onze groene kaarten er waren. Zijn.

Wat een opluchting!

Geen dure trips naar de ambassade meer als we in Nederland zijn. Geen spanning 'wat als we ons visum niet of niet op tijd terugkrijgen'. Vrij zijn om te werken waar we maar willen en kunnen zonder dat je het land uitmoet als je je baan kwijtraakt. 

Huizen perikelen

"Hoe gaat het met het kopen van een huis?" vragen mensen ons nu vaak.

Hier is een update - ik heb me nooit gerealiseerd dat er zoveel tijd en energie gaat zitten in het zoeken naar en kopen van een huis.

Een week of zes geleden hadden we een heel leuk huisje bezichtigd. Alles zag er pico bello uit, de eigenaar was handig en had heel veel zelf in het huis gedaan. De prijs was ook goed. Het huis was een zogenaamde 'short sale'.

We leerden dat een short sale betekent dat de eigenaar een openstaande lening heeft die groter is dan de waarde van het huis (allemaal dankzij de economische bubbel van voor de recessie, toen je overwaarde kon bijlenen). De eigenaar heeft een te grote betalingsachterstand opgebouwd en dan neemt de bank het over. De bank bepaald dan ook de vraagprijs van het huis en het volledige bedrag gaat naar de bank. De eigenaar heeft geen enkele zeggenschap over de hoogte van de verkoopprijs. De bank accepteert een bedrag dat lager is dan de openstaande lening en vergeeft de eigenaar de rest zodat hij/zij weer opnieuw kan beginnen. Dat is zo'n beetje de samenvatting. Vaak kun je een hele goede deal krijgen uit een short sale; alleen moet je bedacht zijn op flinke achterstanden in onderhoud. Maar dat was bij dit huis duidelijk niet het geval, dus wij zagen onze deal.

Het verkoop proces kan lang duren omdat de bank niet zoveel haast heeft, maar we hadden genoeg tijd. We waren helemaal enthousiast. Toen we meer info over het huis kregen, en wat onderzoek gedaan hebben, kwamen we erachter dat het huis in een 'floodzone' lag. Dat betekent dat er een reele kans is op wateroverlast. Afhankelijk van hoe hoog het risico is, vraagt de hypotheekverstrekker dat je een flood verzekering afsluit. We hebben een gesprek aangevraagd met de eigenaar en die vertelde dat inderdaad in de afgelopen 10 jaar het huis twee keer flinke wateroverlast gehad heeft tijdens een storm.

Dat zou nog tot daaraan toe zijn, als de kelder van het huis niet helemaal prachtig afgewerkt was. Mooi betegeld, de tweede wc en douche waren in de kelder gebouwd - prachtig allemaal. Maar als daar dan water inkomt, zit je ook direct enorm in de kosten. En hoeveel de verzekering daarvan vergoedt moet je altijd maar afwachten. Ik zag dat niet zitten; Henk iets meer, maar uiteindelijk hebben we besloten om ons terug te trekken.

Dan begint het zoeken en open huizen bezoeken dus weer opnieuw. Maar we bleven terugkomen bij een huis wat we in het voorjaar ook al gezien hebben en daar hebben we weer een bod op gedaan.

Dat huis heeft nog een oude olietank in de grond zitten; daar kwamen we de vorige keer achter (zulke dingen moet de eigenaar allemaal vertellen). Wij hebben het een bod gedaan met de voorwaarde dat de eigenaar de olietank weghaalt als het contract officieel is. De mensen zijn akkoord gegaan en de eerste overeenkomst was een feit. Zij willen hun huis graag verkopen - hij is dominee en heeft sinds een tijd een nieuwe gemeente, meer dan een uur rijden van hun huidige huis.

Na de eerste overeenkomst begint de dialoog over het uiteindelijke koopcontract. Wat blijft er wel en niet staan, etc. Dat was allemaal aardig eenvoudig. Tot we bij de overdrachtsdatum kwamen. Wij hadden voorgesteld om de overdracht op 18 december te doen. Zij kwamen met een tegenvoorstel om de overdracht afhankelijk te maken van of zij wel of niet een ander huis vonden, zonder tijdslimiet erin. Wij zeiden: OK, maar eind januari moeten we weten waar we aan toe zijn. Zij kwamen terug - 'nee, we willen tot eind februari de mogelijkheid houden om het contract ongedaan te maken als wij geen geschikt ander huis vinden'. (je moet je realiseren dat hun huis al anderhalf jaar te koop staat). Maar wij moeten dan alweer tekenen voor een nieuw jaar huren, dus wij hebben die wachttijd niet. Bovendien zit je al die maanden in onzekerheid omdat het maarzo niet door kan gaan, terwijl je tegelijkertijd wel je hypotheek moet regelen. Dus afgelopen maandag (toen dit speelde) hadden we het behoorlijk gehad en we zagen dit huis ook alweer niet doorgaan. Met dat soort overleggingen ben je zo meer dan een week bezig. Bellen en mailen met de makelaar en de attorney. Heen en weer schrijven. Denken. Bidden om wijsheid.  Onze makelaar had met hun makelaar gebeld en begrepen dat de eigenaar erg zenuwachtig was over het hele proces en alle mogelijkheden en opties open wilde houden voor het geval dat....

Wij zijn toen eens goed samen gaan praten. We zeiden tegen elkaar: 'we willen dat huis graag hebben. Hoe kunnen we nu met een tegenvoorstel komen waardoor de eigenaar gewoon 'ja' zegt'. Het is nogal ongewoon voor een verkoper om de koop voorwaardelijk te maken. De meeste verkopers zijn blij als ze hun huis verkopen voordat ze zelf een ander huis hebben.

Uiteindelijk hebben we voorgesteld dat wij niet akkoord gaan met het feit dat de verkoop afhankelijk is van het vinden van een ander huis voor hen. We hebben voorgesteld dat de overdrachtsdatum op 27 december is, onafhankelijk van of zij wel of geen ander huis hebben, met de mogelijkheid om het uit te stellen tot uiterlijk 27 januari. En als zij daar niet akkoord mee konden gaan, dat we dan niet doorgingen met de koop.

Dat hebben we maandagavond doorgegeven aan de attorney (de 'notaris') en die heeft dat netjes verwoordt in een contract voorstel.

En toen was het dinsdagmorgen. En opeens kwam er een email van de attorney van de verkopers dat ze met alles akkoord gegaan waren en dat het contract officieel is. We wreven eens goed in onze ogen, maar het stond er echt.

Komende maandag hebben we de bouwkundige inspectie. Dat is een standaard voorwaarde waar je als koper recht op hebt. Als er gebreken zijn voor meer dan $1000 mogen wij het contract ongedaan maken als we dat willen. Nog even afwachten wat daaruit komt, maar als dat allemaal naar tevredenheid is, gaan we snel met de hypotheek aan de slag en kan het maar zo zijn dat we in het begin van het nieuwe jaar verhuizen!!!! Het enige wat tricky is, is de olietank. Als de grond schoon is, is het verwijderen zo gebeurd. Maar als de grond vervuild is, kan het langer gaan duren. De tank is door een erkend bedrijf ooit gevuld en geseald dus we hopen dat dat geen grote vertragingen gaat brengen.

Ja...

zo leer je nog eens wat van hoe een samenleving werkt...

Groets!