Ons meiske voor wie de wereld wat minder ongecompliceerd aan het worden is en dat echt haar eigen persoonlijkheid aan het onwikkelen is. "Mama, sometimes I'm nervous and I get this funny feeling in my stomach."
Voor wie ouders niet meer het laatste woord hebben - "Don't you guys know ANYTHING at all?"
Onze grote meis dat automatisch aanvoelt als de mensen om haar heen met dingen zitten en dan direct klaarstaat met een knuffel of een lief briefje.
Dat een ingebouwd talent heeft om met dieren om te gaan.
Onze meis die het heel erg leuk vindt om skinny jeans aan te hebben en tegelijkertijd zich niks aantrekt van wat andere kids aanhebben en heerlijk in rokjes loopt die ik voor haar maak, of die we samen maken. "How can I not love something you make for me!"
Dat helemaal gek is op knuffels - gekocht, gemaakt, tweedehands, het maakt allemaal niks uit. En deze moeder die nooit echt iets met knuffels heeft gehad (behalve dan met de levensgrote banaan uit Wageningen, die Rebecca zich overigens nog steeds herinnert) moet heel diep graven om enthousiast te kunnen reageren op een meisje dat met blije ogen voor me staat - "mommy, mommy! Feel how soft. She's sooooo soft and look, her eyes are sparkly. She's so cute mama!"
Ons meiske dat sinds een paar maanden helemaal vertrokken kan zijn naar andere werelden - waar ze naartoe reist via de bladzijden van alle boeken die ze verslindt.
