Het is gelukkig bijna zomer. De kids kunnen weer lekker buiten spelen, je maakt gemakkelijker een praatje met de buren De winter duurt maar lang hier (zeggen de mensen die drie jaar in California gewoond hebben).
Hier een paar dingen die we de afgelopen maanden gedaan hebben....
Ergens in Mei zijn we met onze buren een zaterdag naar Central Park in New York geweest. Erg gezellig, en ook een verademing om heerlijk even weg te zijn. Aan het einde van de dag zitten de kids gezellig te genieten van een ijsje.
Het gezin van een vriendje van Joel gaat naar de Orthodoxe Kerk. Het heeft ons altijd al interessant geleken om eens zo'n kerk te bezoeken omdat het zo'n oude traditie is. De Orthodoxe Kerk gaat helemaal terug naar een van de eerste concilies en schisma's. Hun liturgische kalender is wat anders dan die van ons, dus hun Paasfeest was een paar weken na 'ons' Paasfeest. Tanya, de moeder van het vriendje nodigde ons uit om mee te gaan naar hun Paasdienst. Het was heel mooi om erbij te zijn en heel bijzonder om te zien hoe een kerk met een geloofsbelijdenis die heel vergelijkbaar is met die van ons (geloofsbelijdenis van Nicea), zo'n hele andere invulling aan de eredienst heeft gegeven door de eeuwen heen. De schilderijen die je ziet, zijn iconen. Afhankelijk van de tijd van het liturgisch jaar hangen er andere iconen in de kerk. Veel (of alle) kinderen hebben hun eigen iconen en die nemen ze mee op bijzondere feestdagen. Als teken van eerbied kun je een kus op de iconen drukken.
Ook ergens in Mei nam Henk me mee voor een lange wandeling in een naburig Mountain Reservation ter ere van ons huwelijks jubileum. In April was hij nog erg druk met lesgeven, dus kwam er niet veel van. Toen z'n colleges over waren zij we er samen een middag op uitgetrokken. Dat was heerlijk. Je kunt zien dat het volop lente is; zoveel uitbundig groen zijn we niet meer gewend na drie jaar zomer. Het landschap doet aan de Ardennen denken.
Er was een artshow op Rebecca's school en we zijn trots op onze meid voor de mooie dingen die ze maakt. Ze geniet echt van art class, dat hoorden we al thuis, maar nu konden we het ook zien.
Henk heeft z'n officiele zwarte mantel en hoed gekregen omdat hij als prof gekleed naar het afstuderen van z'n studenten moest. Natuurlijk moesten de kids de hoed ook even passen....
En zoals altijd doen we boodschappen. Bekend?
Zelfs van binnen ziet het er 'oud en vertrouwd' uit.... Joel is dikke vrienden met de filiaal manager; een hele aardige man. Al weken vraagt Joel aan me hoe hij heet en of hij de baas is en vandaag had hij genoeg moed verzameld om het hem te vragen.
"What's your name?"
"Frank. What's your name?"
Verlegen lachje... "Joel".
"Nice to meet you Joel!" High five.
"Are you the boss of Aldi?"
Grote glimlach. "Yes, I am. It's a very busy job."
Ik was afgevaardigd van onze gemeente naar de jaarlijkse kerk conferentie. Het conferentie centrum (en het hotel waar ze ons onderdak in gaven) lag aan het strand. Ondanks alle vergaderingen, werd het een heerlijke onderbreking die we eigenlijk gewoon hard nodig hadden. De conferentie was zaterdag om 1 uur afgelopen; daarna hebben we nog lekker een tijd aan de zee gezeten. Het maakte wel dat we wat heimwee hadden naar California.... de strakblauwe lucht, het water en het zand doet dat.
Ik heb in de voorjaarsvakantie met de kids een hike gedaan. Ze waren zo enthousiast - de verrekijker moest mee en een schrijfblok waar Rebecca allerlei dingetjes inschreef die ze onderweg zag. Joel wilde de kaart dragen en heeft me heel stoer geholpen om het juiste pad te vinden.
En dat was het wel weer. Vandaag was Joel's laatste schooldag; over anderhalve week Rebecca's. En dan begint de lange zomervakantie. Joel is zo blij -
"is today my last day of school?"
"Yes, for a while."
"So I'll have one hundred days of summer vacation?"
"Yes".
"Yes!! One hundred days with you mama!"
