30.12.12

Sneeuwpret

Het weerbericht had het de hele week al voorspeld. Hoeveel? Dat veranderde steeds. Zaterdagmorgen rond een uur of 11 begon het te sneeuwen. Aarzelende vlokjes eerst, daarna een paar uur zonder ophouden.


Na een tijdje kleden we ons aan, pakken de sleeen uit de garage en de pret begint. 




15.12.12

To celebrate children and life...


Gisteren hebben we een pizza party georganiseerd voor de meisjes uit Rebecca's klas. Het leek me een leuk idee om de kids een beetje te leren kennen . 

Door het nieuws van gisteren kreeg de party opeens een heel ander gezicht.... Tien kinderen in ons te-klein-voor-zoveel-leven apartement, vol leven, lawaai en plezier. Zo speciaal! Dat alleen is al de moeite waard om te vieren! 





Ze lopen allemaal in pyjama omdat ze gisteren op school een pyjama dag hadden. Het is bijna Kerstvakantie en de juf had op vrijdag warme chocola gemaakt voor ze en ze gingen een film kijken. Dus kreeg ik een huis vol meisjes in roze pyjama's :-). 

Groets!

10.12.12

What we've been up to....


De afgelopen weken....


heeft Joel bijna elke dag met ons buurjongetje Tommy gespeeld. Tommy en Joel zitten in dezelfde klas en op dit moment zijn ze dikke vrienden. Nu kan dat bij Joel van de ene op de andere dag veranderen, maar op het moment is het dik aan. Tommy is bijna een jaar ouder; hij is pas 5 geworden.  Vanmiddag zaten ze samen op de kids slaapkamer te spelen dat ze de community beheerder waren. En een lol dat ze hadden...




Op Thanksgiving zijn we naar Edgewater park geweest; een heerlijk park aan de Hudson River waar je lekker kunt uitwaaien. Aan de overkant ligt New York. 's Ochtends hebben we meegeholpen aan de jaarlijkse gewoonte van de kerk om gratis Thanksgiving meals weg te geven aan mensen die alleen zijn/niet mobiel zijn of om welke reden dan ook zelf geen Thanksgiving meal kunnen koken. De dag voor Thanksgiving hebben we een enorme kalkoen in de oven gekookt;


daar gaat je huis gigantisch van stinken, dus hebben we gelijk op donderdag ook maar de oven schoongemaakt. De Hello Kitty muts van Rebecca heb ik als verassing voor haar gehaakt; als iemand belang heeft bij het patroon - laat maar weten!

Verder is het bijna Kerst en gaan de lichten aan! De uitgebreide versieringen in de tuin brengen herinneringen boven aan de tijd dat we in Bristol woonden en mensen tegenover ons allerlei al dan niet opblaasbare Kerstmannen en rendieren aan hun huis fabriceerden. Hier kunnen ze er ook wat van:




En we hebben ontbijt met de Kerstman gehad. De kerstman is onze buurman, maar hij slaagde er zo goed in om Kerstman te spelen dat Joel niet doorheeft dat hij het is en Rebecca denkt wel dat het Mister Rocco is, maar ze weet het toch ook niet helemaal zeker. Prachtig!



We hebben een paar keer zaterdagsmiddags een wandeling door Eagle Rock Reservation gemaakt - in het bos is nog weinig opgeruimd na de storm. Compleet ontwortelde bomen laten je nog eens goed zien hoe heftig het was. We hebben jaarringen geteld - een boom was meer dan 200 jaar oud. En omgewaaid.


Deze weken zijn druk met Henk volop college aan het geven. Nog twee weken te gaan, dan is het vakantie! 

Groets!!

5.11.12

Na de storm

The bad....

Afgelopen donderdag wandelde ik door de buurt.....


Vers gekapt hout


Boom op huis 

En nog een...

Iemand die al het boomafval al netjes opgeruimd heeft en klaargezet voor de ophaaldienst


En overal - dieselgeneratoren. Constant achtergrond geluid, overal. 

Electriciteitsdraad - uit de buurt blijven dus


Bomen op electriciteitsdraden

Het 'Welcome to Cedar Grove' bord

Daarom kostte het Henk 45 minuten om op dinsdag de 3 mijl (kleine 5 km) van ons huis naar z'n werk te rijden

Afwassen bij kaarslicht - het is niet zo romantisch meer als je geen keus hebt en dat een hele week moet doen 

Boom bij de bibliotheek - afgezet uiteraard

Benzinestation

en hier nog een, waar ze wel wat benzine hebben, maar je alleen maar een jerrycan meekrijgt. Dat is overigens nog niet voorbij, brandstof is schaars en de rijen voor benzinestations die open zijn, zijn mijlenlang, en onder toezicht van de politie.

Ongetwijfeld hebben jullie veel meer van dit soort beelden gezien. Wij hebben een hele week compleet geen toegang gehad tot nieuws, apart om te bedenken dat jullie meer wisten van wat er allemaal gebeurd was dan wij terwijl we er midden in zaten. 

The good....

Dinsdagmiddag loop ik buiten om wat afval in de container te gooien. Een buurman tikt me op de schouder - ik realiseer me dat ik eigenlijk nog nooit met hem gepraat heb. Hij heeft een dieselgenerator en "would you like me to charge your fridge?" Ik neem het aanbod met beide handen aan. En dinsdag en woensdag krijg ik ongeveer een uur stroom, waardoor de koelkast net koud genoeg blijft om het meeste wat erin zit op te eten. We hebben bijna niets weg hoeven gooien.

Onze onderbuurvrouw die enorm op zichzelf is, maakt een praatje. En van het ene gesprekje komt het andere. En ze praat met andere buren. 

Hala, de buurvrouw naast me, heeft op donderdag weer stroom. En een straalkacheltje. En met z'n allen zitten we in haar woonkamer - de kids kunnen even een filmpje kijken en we worden warm. 

Een oud-leerling stuurt me text messages op m'n mobiel. Een collega van Henk biedt ons aan dat we haar huis kunnen gebruiken als we moeten wassen of in een warm huis willen slapen. 

Overal bieden mensen elkaar hulp aan. Er wordt zoveel gedeeld en het lijkt alsof opeens de samenleving opengaat. 

Jammer dat er een storm voor nodig is :-)

Wind

Ik sta buiten. Om me heen is alles donker. Ergens op een centrale plek is de stroom uitgevallen en dus zitten we in het donker. Dacht ik.

Tot ik naar buiten ging. De wind trekt en rukt. De bomen buigen diep, komen overeind, buigen zich weer. Of niet. Vol leven en veerkracht. Een machtig spel met de wind. 

De lucht is vol licht. Elektriciteit alsof er een onweersbui boven ons hangt. Alleen zijn er geen flitsen, maar hele lucht wordt licht. Kleuren flitsen voorbij, boven me is het groen, dan blauw, dan oranje en violet en dan niks, donkere wolken. Totdat het licht er weer langsschiet. En secondenlang alles in een onwerkelijk bleek licht zet. Er is geen donder. Alleen wind, een orkaan van wind, uitspansel vol beweging. En geluid. "Hoe maakt de wind geluid? Can you see a hurricane?" vroeg Joel vandaag.

Met Becca zong ik psalm 3 voor ze naar bed ging:

Ik legde mij en sliep/ik wist dat wie mij schiep/voor mijn behoud zou waken.

28.10.12

Herfst

Voordat de orkaan echt begint, gaan we nog snel even naar buiten. Want al die bladeren, weet je.....






"Deed jij dat ook vroeger, mama?" 

En ik herinner me hoe wij vroeger met de buurkinderen elkaar in grote hopen bladeren begroeven. 

En dat maakt het nog leuker!

27.10.12

A story of waiting

Onze Californische nummerborden.......


...zijn eindelijk vervangen door de gele platen van New Jersey! 


De Motor Vehicle Commission kantoren zijn het toppunt van inefficientie. Om je een idee te geven...
Eind augustus zijn we er naartoe gegaan om onze NJ rijbewijzen aan te vragen. Vertelt de mevrouw ons netjes dat we dat nog niet kunnen doen omdat onze nieuwe verblijfsvergunning pas per 1 september ingaat. 

Ok. 

Week later dus weer terug (want aan papieren opsturen doen ze niet). Ellenlange wachtrijen tot we eindelijk aan de beurt zijn. Er worden kopieen gemaakt van onze papieren, onze Cali rijbewijzen en we kunnen weer naar huis. Een mevrouw vertelt ons dat, als ze terughoren van immigratie, ze ons zullen bellen. Na een goede week komt het bericht dat Henk's papieren ok zijn. Met die van mij is iets mis gegaan, dus ik moet opnieuw komen. Henk kan z'n rijbewijs ophalen, ik moet om onbekende redenen weer alles laten kopieren en opsturen en mag dan weer naar huis. Dit alles weer inclusief wachten wachten wachten. Inmiddels noemen de kids de MVC 'the boring place'. 

Ok. 

Om de registratie van onze auto naar NJ te krijgen moet de Department of Motorvehicles in California de registratie vrijgeven. Daar gaat tijd en tijd en tijd overheen. Een mevrouw vertelt ons dat we dat op Henk's rijbewijs kunnen doen, dus dat doen we. Krijgen we weer een telefoontje dat het niet vrijgegeven is omdat de auto ook op mijn naam staat en ik moet er dus ook bij op. Twee weken verloren, weer opnieuw naar de MVC om het aanvraagformulier op te halen.  "Kan ik die downloaden van jullie website?" "Nee, dit formulier staat niet op de website." Kunt u die voor me opsturen?" "Nee hoor, dat doen we niet. You have to come to the office". 

Ok, dan ga je maar weer.

En dan mag je in de rij staan tot je aan de beurt bent bij de balie. Wachten om een formulier op te halen.  

Intussen krijg ik een telefoontje dat mijn papieren ok zijn en dat ik m'n rijbewijs op kan halen. Dat gaat zo: je komt aan bij de MVC office. Daar staat al dan geen wachtrij buiten, die rij is alleen nog maar om een nummer te krijgen. Je wacht tot je naar de balie kunt, je vertelt wat je komt doen, je moet je identificatiepapieren laten zien (een hele rij: paspoort, bewijs van adres, immigratie papieren, sofi nummer) en dan krijg je een nummer. Omdat iedere dag zo'n honderd mensen een rijbewijs op komen halen, mag je dan dus weer wachten. Gerust een uur ofzo. Tot je aan de beurt bent om je rijbewijs te krijgen. Ik geloof dat we die morgen zo'n twee uur zoet waren. Maar nog steeds geen autoregistratie. 

Intussen was onze Californische registratie verlopen en mochten we dus officieel niet meer rijden. Gelukkig kregen we afgelopen dinsdag EINDELIJK het telefoontje dat onze autopapieren binnen waren en dat we weer mochten komen. 

Wij er dus weer heen. En maar hopen dat we niet door een politie van de weg gehaald worden met onze verlopen Californische nummerborden. Vol goede moed zijn we op woensdagmorgen weer naar de MVC gereden. We kwamen erachter dat ze een spellingfout op mijn rijbewijs gemaakt hadden (vantsolt in plaats van vantslot). Dus dat moest eerst veranderd worden, want je kunt de auto pas op je naam zetten als je een geldig rijbewijs hebt. Eerst daarop wachten dus. En nog meer wachten. Toen bleek dat ik twee keer in het systeem stond en dat is een probleem want je rijbewijs is hier een officieel identificatiebewijs dus en ik had dus twee nummers maar daar hoort maar 1 persoon bij. De mevrouw die me hielp moest mijn nummers faxen naar een hoofdkantoor en  WACHTEN tot ze terugbelden voordat ze verder kon met de correctie. Dat WACHTEN werd ongeveer een uur wachten, dus inmiddels zaten we al dik anderhalf uur daar binnen. En iedereen zit daar maar. Te wachten. En tijdens al dat wachten vraag je je af...

-waarom de staten geen toegang hebben tot elkaars rijbewijzen en registratie
-waarom, nadat de mevrouw bij de ingangsbalie je identificatie gecontroleerd heeft, iedere keer iedere verschillende persoon die je helpt, weer helemaal opnieuw al je papieren moet controleren
-waarom niemand daar op het idee komt om dingen efficienter te doen
-waarom er een poster op de muur hangt die je vertelt dat de MVC het doel heeft om een 'example of efficiency' te zijn

en nog veel meer. 

Ik vroeg of we intussen al konden beginnen met de registratiepapieren, maar nee, dat kon niet want ik moest eerst een geldig rijbewijs hebben. Ok, na twee uur was dat geregeld. 

En toen konden we EINDELIJK aan de autoregistratie beginnen. Dat ging gelukkig vrij snel. Drie uur later stonden we buiten. Met NJ nummerborden. Hiephoi. 

Jaja.... geduld is zulk een schone zaak....! Soms is het handig dat we twee talen spreken - kun je lekker in het Nederlands foeteren op hoe alles gaat!

Vandaag (zaterdag) heb ik de auto naar de inspectie gebracht (dat moet als laatste). Daar doen ze een soort smogtest en als je uitlaatgassen schoon genoeg zijn krijg je een sticker op de voorruit die geldig is voor 2 jaar . Wij hebben een auto met de schone aanduiding 'partial zero emissions vehicle', dus dat was allemaal geen probleem.

En nu kan ik eindelijk weer boodschappen doen met de auto zonder iedere keer in de binnenspiegel te kijken of de politieauto die ik net voorbijreed achter me aan komt..... En er staan me hier toch vaak politie-autos langs de weg! Bij wegafzettingen, als de scholen aan en uit gaan om mensen te flitsen die harder dan 25 mph gaan, gewoon zomaar om de boel in de gaten te houden... pff, het is me nog nooit zo opgevallen dat tijdens de weken dat ik met een ongeregistreerde auto gereden heb.

15.10.12

Herfst


Het wordt herfst. 

Dus we breien en haken warme dingen...

We zitten gezellig met z'n allen Halloween-spoken in elkaar te knutselen....

We gaan naar het bos om door de bladeren te lopen en de herfst te ruiken....

...en om de zon door de bladeren te zien schijnen

en om te lachen met 'Dada'.

11.10.12

Trui wordt muts

Gezellig samen thuis met de kleine man. Ik maak een rokje strakker en m'n handen jeuken om ook weer wat te gaan verknippen en naaien. Even in de tas met te-kleine-kleren kijken, kleuren overleggen met de kleine man die het vanmorgen buiten 'freezing cold' had en ziedaar.....

Trui



wordt muts.



Zo leuk om te doen!


28.9.12

Strijkkraaltjes - Ovenkraaltjes

Joel's nieuwe pot met strijkkraaltjes was bezorgd. (Strijkkraaltjes voor een jongen? Wacht maar tot je ziet hoe enthousiast hij ermee bezig is).

We moesten dus direct samen aan de slag. Ik zat op internet wat rond te kijken naar leuke ideeen en vond vrolijk gekleurde schaaltjes gemaakt van strijkkraaltjes.

Die gingen we dus maken. Om drie uur kwam Rebecca uit school. "Oh wat een leuk bakje! Die wil ik ook maken!"

Het is heel simpel om te doen! Speciaal voor Rieneke en verder voor iedereen die ook strijkkraaltjes-kinderen heeft, hier is het 'recept'.

Je hebt nodig:

  • een schaaltje wat tegen de oven kan (ik heb gewoon een IKEA dessert schaaltje gebruikt)
  • strijkkraaltjes
  • iets om het schaaltje in te vetten
  • een oven


Stap 1: Vet het schaaltje in.

Stap 2: Gooi een handvol kraaltjes op de bodem en druk ze plat zodat je 1 laag hebt. Ga hiermee door totdat de kraaltjes net zo hoog langs de kant zitten als je wilt. De kraaltjes blijven plakken doordat het schaaltje ingevet is.

Zo ongeveer:

en zo:


Stap 3: Als het schaaltje vol genoeg is, gaat het in de voorverwarmde oven (180 graden). Bij mij duurde het ongeveer 15 minuten. Gewoon in de gaten houden en de kraaltjes lekker laten smelten. 

Compleet af laten koelen en je bakje is klaar. Voor snacks (Joel). Of kleine frummeltjes (Rebecca).




En verder is de herfst hier begonnen. Gisteren kreeg ik mijn eerste, prachtige herfstboeket


en vanmorgen zijn we in de regen naar school gelopen. Wat eigenlijk heel leuk was, omdat de kids voor het eerste hun nieuwe paraplus konden gebruiken. 



Tot horens!!








26.9.12

Tweede leven


Recycling

Een broek die we ooit eens gekregen hebben.....


Een meisje wat de broek wel heel leuk vondt, maar 'hij zit zo wijd bij m'n billen'...

Een weblog van een mevrouw met allemaal creatieve recycle ideetjes (www.maarnietvangrijs.blogspot.com)

Knippen, rijgen, meten,....



Passen en naaien.....



En ziedaar..... een stoer rokje!