Om bij de dieren te beginnen - op een goeie vrijdag ging ik met de kids naar de dierenwinkel om een algenetend visje te kopen en visvoer. Nu is de dierenwinkel altijd een uitje voor de kids - vergelijkbaar met de dierentuin, dus ik had er ruim tijd voor ingepland. We liepen van de kanaries via de schildpadden en slangen naar jawel, de hamsters en ratjes. Stel je nu de volgende opeenvolging van gebeurtenissen en emoties voor...
....Becca helemaal vertederd.
...en de starterkits waren in de aanbieding.
....en een hamster ziet er wel echt lief uit.
.....de jongen die ons hielp met het algenetertje vertelde dat je ook hamsters kon adopteren.
.....hij liet ons een nestje babyhamster zien
en dus....
om een lang verhaal kort te maken....
... hebben we nu een hamstertje in huis (en een algeneter voor de volledigheid). Waarschijnlijk is het een 'zij' en Rebecca heeft haar Mimi genoemd, wat erg schattig is, want al snel bleek dat 'Mimi' nou net een woordje is wat Joel ook kan zeggen. Dus nu staan ze regelmatig beiden voor de hamsterkooi en Joel houdt z'n hoofdje scheef en roept met een schattig stemmetje: 'mimi, mimi'. Niet dat hij zo lief is voor het beestje - hij heeft geen benul en druk haar zo fijn als 't ie de kans krijgt. Daarom geven we hem de kans niet - als Joel naar bed is mag Rebecca met Mimi spelen. Dus Mimi klimt en klautert over Rebecca's hand en armen, of kruipt weg in de zak van haar jurkje. Wat voor veel plezier zorgt!
Verder hebben we 35 rupsen-vlinder poppen in huis. Ze hangen nu in een special 'all-american' vlinder net, verpopt en wel. En wij wachten in spanning af tot de dag aanbreekt dat er vlinders tevoorschijn komen. Dat is een actie van de kerk - het idee is dat de kinderen in de kerk op Paasmorgen vlinders los mogen laten. De levenscyclus van de rups-pop-vlinder staat daarbij symbool voor het leven-sterven-opstanding en verheerlijkt leven van Jezus. Daarom worden de vlinders met Pasen losgelaten, als symbool van opstanding en nieuw leven.
En de mevrouw die het allemaal organiseerde vroeg of wij voor de rupsen wilden zorgen. Nu gaat dat allemaal op z'n Amerikaans (dus gemakkelijk): de doos werd bezorgd met een grote pot voer en inieminierupsjes en 35 kleine potjes. Het voer moest verdeeld worden over de potjes, in elk potje een rupsie, wegzetten en wachten. En nog meer wachten. Op een gegeven moment gingen ze zich verpoppen en dan hangen ze aan het dekseltje. Na ze nog een paar dagen met rust gelaten te hebben moet je ze met deksel en al in het vlindernet hangen en daar kunnen ze zich dan ontpoppen. Het wordt nu spannend, want komende zondag is het al Pasen!
Verder hebben we een auto. Of beter gezegd - we hebben een auto die wel in ons bezit is, maar niet ons eigendom (haha, ik moest er pas weer aan denken dat Jan van Rijk me dat een keer uitgelegd heeft toen ik mijn Daihatsu weer bij hem op ging halen na de grote beurt). Een man uit de kerk gebruikte zijn derde(!) auto eigenlijk nooit meer en vond dat wij daar wel in mochten rijden. Om hem te kunnen verzekeren staat hij nu op onze naam. Het is echt een megabak - Pontiac Montana voor de insiders. Ook echt Amerikaans. 't Was niet eens helemaal onze bedoeling om een auto aan te schaffen, maar dit aanbod was zo geweldig en het is wel echt handig, twee kids in de trailer wordt erg zwaar! Bovendien is Henk sinds een maand Mercedessen aan't inkopen voor zekere familieleden uit Nederland, dus moet hij er nog al eens op uit om te gaan bezichtigen......
Hier nog een paar plaatjes - die van de fietsen is alweer verouderd, want sinds afgelopen vrijdag rijdt Rebecca zonder zijwieltjes (major achievement voor haar!).
Op weg naar het park
De nieuwste fiets-additie, overgenomen van een collega van Henk die ging verhuizen - een 'tag-along bike', zo'n geval wat je achter je eigen fiets vastmaakt.
Rebecca met een paar vriendjes, Isaac en Miles. Met z'n allen aan de warme chocolademelk.
Groot, maar soms ook nog heeeeel klein......
Samen op schoot bij het kinderbijbelverhaal. Dat gaat nu zo: Rebecca mag altijd op schoot onder 't voorlezen en Joel heeft nu bedacht dat hij dat dan ook wil. Dus zodra we de kinderbijbel pakken, begint Joel aan z'n tuigje te rukken en zegt: 'uit, uit'. Dan haal je hem eruit en dan komt er iets van 'labla', wat betekent dat z'n slab nog af moet en dan rent hij naar degene die leest toe. En Rebecca heeft van de weeromstuit papa's benen maar toegekend; 'Joel's been en mijn been'. Dat gaat dan in de trant van: 'Papa, nu mag ik op Joel's been zitten en Joel op mijn been'.
Tja... hoe kun je zo voorkomen dat je iemand op het verkeerde been zet?....
Groeten!
