Zo, eindelijk weer 'es even tijd om rustig te gaan zitten voor een blog - 't is alweer een hele tijd geleden en Joel's verjaardag vandaag is een goeie gelegenheid om de draad weer op te pakken.
Tijdens de maand juli heb ik full-time gewerkt. Voor de niet-ingewijden: hier op de uni wordt ieder jaar een zomerschool georganiseerd voor middelbare scholieren. De zomerschool bestaat uit 8 verschillende cluster (allemaal scheikunde, natuurkunde, bio, wiskunde gerelateerd), waaruit de scholieren er 1 kiezen en het idee is dat ze een maand lang ervaren hoe het is om op een universiteit te zitten. Ze krijgen een verdiepingsprogramma aangeboden. Vanuit m'n werk heb ik het programma voor het scheikundecluster georganiseerd en vervolgens heb ik ook lesgegeven (Scientific Communication) aan de kids. Het was druk en ontzettend leuk! Ik heb heel veel foto's gemaakt, maar die staan op m'n werk computer - als ik eraan denk zal ik er een keer een paar hierop zetten. Het was megaleuk om weer voor de klas te staan, ik was vergeten hoe graag ik het altijd deed!
De kids waren in goede handen, dankzij Gerda die bij ons in huis was. Maar vooral Joel vond het niet leuk. Uiteraard hielp het ook niet dat Henk de eerste weken van juli nog in Europa was. Iedere ochtend was de kleine man weer verdrietig dat mama ook naar de uni ging. 't Is ook wel lastig hoor, als je nog zo klein bent en geen idee hebt van tijd (zie ook de vorige blog) - je moet maar zien of mama weer terugkomt aan 't eind van de dag. En dan papa die al wekenlang in de bus zit.... :-)
Nu is het weer achter de rug; het achterstallige schoonmaakwerk is gedaan, ik ben weer netjes toonladders aan 't oefenen op de piano en zit weer in m'n 'oude' werkritme. En da's ook wel weer lekker. En Joel is nog iedere dag blij dat ik niet naar de uni ga, al zakt het wel wat af. Tja, volgens mij is er een spreekwoord dat daarover gaat, maar ik ben het kwijt. We zouden met de kerk op een kampweekend gaan, maar de dag daarvoor ging onze auto kapot, dus dat ging niet door. Dat er een nieuwe brandstofpomp inmoest was ook een tegenvaller. Maar ja, zo gaat dat he met autos.
Vandaag was Joel dus jarig. Vooral Becs en ik hebben er heel erg naar uitgekeken - kadootjes enzo, da's allemaal zo leuk! En zowaar is de balloonfairy weer langsgeweest vannacht ; vanmorgen kwam Rebecca me wakker maken om te vertellen dat "er liggen allemaal ballonnen in onze slaapkamer". Stel je voor - je ligt nog heerlijk te slapen, komt er een blij meisje naast je bed staan om je wakker te schudden:
'Mama, er liggen heel veel ballonnen op mijn slaapkamer"
"Ja? De balloonfairy is geweest. Kom je even bij ons in bed liggen?" (hoop hoop dat je nog even lekker verder kunt slapen)
"Nee, ik ga weer naar Joel toe. Joel is jarig"
En op lichte voeten rent ze weer weg. In de kamer naast de onze hoor ik ze kletsen. Dus hijsen Henk en ik onszelf ook maar overeind om heerlijk om half zeven 's ochtends verjaardag te gaan vieren. Maar twee van die blije kids - dat slaat alles!
De koning te rijk met z'n nieuwe 'firetruck' die warempel ook nog geluid produceert - Duplo gaat met de tijd mee!
'FFFFFFF!!!'
Leilani, een lief klein meisje dat dit weekend bij ons is - valt met d'r neus in de boter of beter gezegd in de ijsbonbons.
Joel is de laatste tijd het verschil aan 't leren tussen speelgoed wat van hem is en speelgoed wat van anderen is, maar waar hij mee mag spelen. Dat gaat dan zo:
Gisteren hadden we met een stel moeders van de kerk een playdate georganiseerd. Joel ziet natuurlijk allerlei interessant speelgoed van z'n vriendje Pierce. Komt hij bij mij met het bewuste speelgoed:
"Hebbuh?"
Ik: "Nee, da's van Pierce. Je mag er nu mee spelen, maar je mag het niet hebben."
Kleine man: "Ow. Joel peluh?"
Ik: "Ja, ga d'r maar lekker mee spelen"
en vrolijk gaat hij aan de slag. In de wetenschap dat er een moment komt waarop hij het terug moet geven.
(en een dergelijk gesprek kan plaatsvinden in het park, in de creche van de kerk, etc.; overal waar interessant speelgoed is wat niet van onszelf is)
Vandaag heeft hij ik weet niet aan ons gevraagd terwijl hij met z'n brandweerauto en helikopter (die kun je maken met het IKEA constructiesetje) aan 't spelen was: "Joel hebbuh?" En iedere keer dat we hem vertelden dat hij dit echt mag houden, dat het van hem is, begon z'n gezicht weer te stralen. Letterlijk de koning te rijk!
Die playdate gisteren was trouwens erg gezellig - zie foto's. Klein badje in de tuin, sproeier aan en de moeders gezellig kletsen in de schaduw. We hadden 8 kinderen bij elkaar tussen de 1 en de 6 jaar.
Joel nog wat afwachtend..
En hier komen nog wat random foto's :
Rijpende sinaasappels in onze achtertuin
Een zomerfoto - let op Joel's schoeisel!
en het volgende filmpje om het tegendeel te bewijzen aan de mensen die denken dat het hier altijd vakantie is en alles altijd koek en ei - een ochtendgevecht - wat we met vlagen aangaan. Meestal is het 1 kind per keer, maar o wee als ze allebei besluiten dat ontbijten niet op hun lijstje staat voor de dag ......
Of deze - mag je nu wel of niet met je handen eten....
Volgende week de verjaardag van Becs - een van haar kadootjes is een roze slaapzak. Je hebt werkelijk geen idee hoe Rebecca in is voor alles wat roze is en glitters heeft.... En aangezien we die slaapzak natuurlijk in moeten wijden hebben we een kampeertrip gepland. Dat is..., als de auto het doet :-)
Groeten!
