Herfst

Voordat de orkaan echt begint, gaan we nog snel even naar buiten. Want al die bladeren, weet je.....

"Deed jij dat ook vroeger, mama?" 

En ik herinner me hoe wij vroeger met de buurkinderen elkaar in grote hopen bladeren begroeven. 

En dat maakt het nog leuker!

A story of waiting

Onze Californische nummerborden.......

...zijn eindelijk vervangen door de gele platen van New Jersey! 

De Motor Vehicle Commission kantoren zijn het toppunt van inefficientie. Om je een idee te geven...

Eind augustus zijn we er naartoe gegaan om onze NJ rijbewijzen aan te vragen. Vertelt de mevrouw ons netjes dat we dat nog niet kunnen doen omdat onze nieuwe verblijfsvergunning pas per 1 september ingaat. 

Ok. 

Week later dus weer terug (want aan papieren opsturen doen ze niet). Ellenlange wachtrijen tot we eindelijk aan de beurt zijn. Er worden kopieen gemaakt van onze papieren, onze Cali rijbewijzen en we kunnen weer naar huis. Een mevrouw vertelt ons dat, als ze terughoren van immigratie, ze ons zullen bellen. Na een goede week komt het bericht dat Henk's papieren ok zijn. Met die van mij is iets mis gegaan, dus ik moet opnieuw komen. Henk kan z'n rijbewijs ophalen, ik moet om onbekende redenen weer alles laten kopieren en opsturen en mag dan weer naar huis. Dit alles weer inclusief wachten wachten wachten. Inmiddels noemen de kids de MVC 'the boring place'. 

Ok. 

Om de registratie van onze auto naar NJ te krijgen moet de Department of Motorvehicles in California de registratie vrijgeven. Daar gaat tijd en tijd en tijd overheen. Een mevrouw vertelt ons dat we dat op Henk's rijbewijs kunnen doen, dus dat doen we. Krijgen we weer een telefoontje dat het niet vrijgegeven is omdat de auto ook op mijn naam staat en ik moet er dus ook bij op. Twee weken verloren, weer opnieuw naar de MVC om het aanvraagformulier op te halen.  "Kan ik die downloaden van jullie website?" "Nee, dit formulier staat niet op de website." Kunt u die voor me opsturen?" "Nee hoor, dat doen we niet. You have to come to the office". 

Ok, dan ga je maar weer.

En dan mag je in de rij staan tot je aan de beurt bent bij de balie. Wachten om een formulier op te halen.  

Intussen krijg ik een telefoontje dat mijn papieren ok zijn en dat ik m'n rijbewijs op kan halen. Dat gaat zo: je komt aan bij de MVC office. Daar staat al dan geen wachtrij buiten, die rij is alleen nog maar om een nummer te krijgen. Je wacht tot je naar de balie kunt, je vertelt wat je komt doen, je moet je identificatiepapieren laten zien (een hele rij: paspoort, bewijs van adres, immigratie papieren, sofi nummer) en dan krijg je een nummer. Omdat iedere dag zo'n honderd mensen een rijbewijs op komen halen, mag je dan dus weer wachten. Gerust een uur ofzo. Tot je aan de beurt bent om je rijbewijs te krijgen. Ik geloof dat we die morgen zo'n twee uur zoet waren. Maar nog steeds geen autoregistratie. 

Intussen was onze Californische registratie verlopen en mochten we dus officieel niet meer rijden. Gelukkig kregen we afgelopen dinsdag EINDELIJK het telefoontje dat onze autopapieren binnen waren en dat we weer mochten komen. 

Wij er dus weer heen. En maar hopen dat we niet door een politie van de weg gehaald worden met onze verlopen Californische nummerborden. Vol goede moed zijn we op woensdagmorgen weer naar de MVC gereden. We kwamen erachter dat ze een spellingfout op mijn rijbewijs gemaakt hadden (vantsolt in plaats van vantslot). Dus dat moest eerst veranderd worden, want je kunt de auto pas op je naam zetten als je een geldig rijbewijs hebt. Eerst daarop wachten dus. En nog meer wachten. Toen bleek dat ik twee keer in het systeem stond en dat is een probleem want je rijbewijs is hier een officieel identificatiebewijs dus en ik had dus twee nummers maar daar hoort maar 1 persoon bij. De mevrouw die me hielp moest mijn nummers faxen naar een hoofdkantoor en  WACHTEN tot ze terugbelden voordat ze verder kon met de correctie. Dat WACHTEN werd ongeveer een uur wachten, dus inmiddels zaten we al dik anderhalf uur daar binnen. En iedereen zit daar maar. Te wachten. En tijdens al dat wachten vraag je je af...

-waarom de staten geen toegang hebben tot elkaars rijbewijzen en registratie

-waarom, nadat de mevrouw bij de ingangsbalie je identificatie gecontroleerd heeft, iedere keer iedere verschillende persoon die je helpt, weer helemaal opnieuw al je papieren moet controleren

-waarom niemand daar op het idee komt om dingen efficienter te doen

-waarom er een poster op de muur hangt die je vertelt dat de MVC het doel heeft om een 'example of efficiency' te zijn

en nog veel meer. 

Ik vroeg of we intussen al konden beginnen met de registratiepapieren, maar nee, dat kon niet want ik moest eerst een geldig rijbewijs hebben. Ok, na twee uur was dat geregeld. 

En toen konden we EINDELIJK aan de autoregistratie beginnen. Dat ging gelukkig vrij snel. Drie uur later stonden we buiten. Met NJ nummerborden. Hiephoi. 

Jaja.... geduld is zulk een schone zaak....! Soms is het handig dat we twee talen spreken - kun je lekker in het Nederlands foeteren op hoe alles gaat!

Vandaag (zaterdag) heb ik de auto naar de inspectie gebracht (dat moet als laatste). Daar doen ze een soort smogtest en als je uitlaatgassen schoon genoeg zijn krijg je een sticker op de voorruit die geldig is voor 2 jaar . Wij hebben een auto met de schone aanduiding 'partial zero emissions vehicle', dus dat was allemaal geen probleem.

En nu kan ik eindelijk weer boodschappen doen met de auto zonder iedere keer in de binnenspiegel te kijken of de politieauto die ik net voorbijreed achter me aan komt..... En er staan me hier toch vaak politie-autos langs de weg! Bij wegafzettingen, als de scholen aan en uit gaan om mensen te flitsen die harder dan 25 mph gaan, gewoon zomaar om de boel in de gaten te houden... pff, het is me nog nooit zo opgevallen dat tijdens de weken dat ik met een ongeregistreerde auto gereden heb.

Herfst

Het wordt herfst. 

Dus we breien en haken warme dingen...

We zitten gezellig met z'n allen Halloween-spoken in elkaar te knutselen....

We gaan naar het bos om door de bladeren te lopen en de herfst te ruiken....

...en om de zon door de bladeren te zien schijnen

en om te lachen met 'Dada'.

Trui wordt muts

Gezellig samen thuis met de kleine man. Ik maak een rokje strakker en m'n handen jeuken om ook weer wat te gaan verknippen en naaien. Even in de tas met te-kleine-kleren kijken, kleuren overleggen met de kleine man die het vanmorgen buiten 'freezing cold' had en ziedaar.....

Trui

wordt muts.

Zo leuk om te doen!