Credit score.
Mensen noemden het al toen we hier nog maar net waren. De eerste paar jaar hebben we het genegeerd - we wisten toch niet of we hier langer zouden blijven. Maar zo langzamerhand werd het duidelijk dat we toch een keer moesten beginnen om aan onze credit score te werken. Dus de zoektocht begon.
Eerst maar es uitvinden wat een credit score is. Navragen, online zoeken - een credit score is een nummer en hoe hoger je score is, hoe meer krediet waardig je bent. In dit land betekent dat: hoe lager het rente percentage wat je kunt bedingen op leningen en hypotheken.
De tweede vraag is hoe je een credit score krijgt. We waren er al snel achter dat een van de manieren om aan je credit score te werken, is om een credit card aan te vragen en die veel te gebruiken voor je wekelijkse en maandelijkse uitgaven. Betaal de credit card elke maand op tijd af en je credit score begint omhoog te gaan.
Op naar de bank dus. En dat is waar het ingewikkeld werd. We konnen nergens een credit card krijgen omdat, je raad het al, we geen credit score hadden. We probeerden het bij een paar banken en bij een grote winkel keten, maar alle aanvragen kwamen terug - declined because of insufficient credit history. Dat liep dus allemaal dood. Later kwamen we er ook nog achter dat, als je een credit card aanvraag doet, en de bank wijst je aanvraag af, je credit score naar beneden gaat. Maar goed, als je geen score hebt, valt er weinig naar beneden te gaan, dus dat was nog niet relevant.
Kennissen suggereerden ons om met een secured credit card te beginnen. Dat is een credit card waar je zelf een bedrag geld opzet, maar de aankopen die je ermee doet worden geregistreerd als credit card aankopen. Op die manier begin je met je credit score.
Zover is het nooit gekomen, want toen hadden we een andere auto nodig. Auto leningen zijn relatief eenvoudig te krijgen, vooral als je zelf een hoge eigen inleg doet. Dat leek ons dus een goede aanleiding om aan de credit score te beginnen. De dealers waar we naartoe gingen waren heel enthousiast toen ze onze loonstrookjes zagen ... totdat ze onze credit score gingen checken en bleek dat die er niet was. De Toyota dealer kon ons een lening verstrekken tegen 25% rente. De Nissan dealer ook, maar die was na flink aandringen bereid te luisteren naar wie we echt waren en hoe het kwam dat we geen credit score hadden. Hij bood ons uiteindelijk een rente percentage van 12% aan. CarMax gaf ons 14%. In alle gevallen veel te hoog. Als we een hoge credit score hadden gehad, hadden we dezelfde lening kunnen krijgen voor 5 of 6 % of nog minder.
Maar we moesten toch een keer beginnen. De bank had ons uitgelegd dat je elke lening na 6 maanden kunt herfinancieren. Als je namelijk met een lening begint, begint automatisch ook je credit score te tellen en elke maand dat je op tijd je afbetaling maakt, wordt je score hoger. Dus na 6 maanden is de score hoog genoeg om een beter rente percentage te krijgen.
Na veel wikken en wegen besloten we om het te doen. Want als je over hypotheken gaat praten, maken kleine verschillen in rente percentages grote verschillen in geld bedragen. En het uiteindelijk rente percentage wat je betaalt over je hypotheek hangt af van je credit score.
Fast forward - een jaar later. Onze credit score is boven gemiddeld. We willen het restant van de auto lening afbetalen. Want 6% betekent nog steeds dat de bank geld krijgt wat we net zo goed zelf kunnen houden. Maar... dan stopt onze credit score ook en na verloop van tijd is hij niet meer geldig. Dus eerst maar es zien dat we een credit card kunnen krijgen, zodat we kunnen blijven werken aan de credit score. Onze eigen bank doet nog steeds moeilijk; we zijn hier op een visum, onze score hangt maar van 1 lening af (jaja, de meeste amerikanen leven van leningen), dus we proberen de aanvraag al niet eens. Nu we een score hebben, moet die niet omlaag gaan door een geweigerde aanvraag. Na wat rondvragen bij mensen die in dezelfde situatie gezeten hebben, gaan we naar een andere bank. De credit card wordt zonder problemen toegekend.
En dan begint het. Je begint je card met een bestedingslimiet van $3000. Die limiet kun je vrij gemakkelijk omhoog laten gaan. En als je eenmaal 1 credit card hebt, is het veel gemakkelijker om er nog een paar te krijgen. Reken maar na, de gemiddelde Amerikaan heeft geloof ik 3 credit cards. Dan kun je dus zomaar opeens een schuld van $9000 hebben. De gemiddelde Amerikaan krijgt dat niet elke maand binnen op z'n rekening.
Dit hele systeem is gebaseerd op schuld. Het hebben van schuld is in je voordeel, zolang je maar op tijd je afbetalingen maakt. Het idee is natuurlijk dat je niet op tijd afbetaalt, zodat de credit companies rente kunnen innen. We hebben er lang niet aan gewild met onze nederlandse mentaliteit van alleen dingen kopen die je kunt betalen, of waarvan je de afbetaling kunt overzien. Maar als je hier bent, kun je het beste maar gewoon zorgen dat je de spelregels van het systeem kent, zodat je het kunt spelen in je voordeel.
Op naar de hypotheek. 's Kijken hoe dat verloopt!
24.2.13
Verwachten
Het was een van die dagen waarop het allemaal niet vanzelf loopt. Waarop het gemakkelijker is om je te laten ergeren dan op andere dagen. Waarop de dingen niet gaan zoals je ze graag zou willen.
Op zo'n dag had ik Joel beloofd dat hij op de computer mag. "Later" heb ik gezegd toen hij 's ochtends vroeg of hij Lego spelletjes mocht doen op de computer. In gedachten voegde ik eraan toe 'als ik eten aan 't koken ben'. Maar dat had ik hem niet verteld. En 'later' is een vaag begrip voor een vierjarige.
Na een tijdje kwam hij voor de zoveelste keer bij me.
"Can I go on the computer now?"
"Nog niet. Later, als...".
Maar voordat ik uitgesproken was, riep hij boos:
"I'll NEVER get to play on the computer. NEVER!"
Toen werd ik verontwaardigd. Ik viel uit en vertelde hem dat ik hem beloofd had dat hij mocht en dat ik dat soort beloften meestal houd. Ik voegde eraan toe dat hij gewoon moest wachten en dat z'n tijd wel zou komen.
Wat beduusd liep hij weg om te gaan spelen.
En toen moest ik opeens stil staan. Geduldig zijn omdat je weet dat iemand, dat Iemand z'n woord houdt?
25 Daarom zeg ik jullie: maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten of drinken, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam niet meer dan kleding? 26 Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij? 27 Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen? 28 En wat maken jullie je zorgen over kleding? Kijk eens naar de lelies, kijk hoe ze groeien in het veld. Ze werken niet en weven niet. 29 Ik zeg jullie: zelfs Salomo ging in al zijn luister niet gekleed als een van hen. 30 Als God het groen dat vandaag nog op het veld staat en morgen in de oven gegooid wordt al met zo veel zorg kleedt, met hoeveel meer zorg zal hij jullie dan niet kleden, kleingelovigen? 31 Vraag je dus niet bezorgd af: “Wat zullen we eten?” of: “Wat zullen we drinken?” of: “Waarmee zullen we ons kleden?” – 32 dat zijn allemaal dingen die de heidenen najagen. Jullie hemelse Vader weet wel dat jullie dat alles nodig hebben. 33 Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden. 34 Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.
Maak je geen zorgen. Geen zorgen over hoe-lang-duurt-het-voor-ik-kan-werken, waar gaan we wonen, een eigen huis, zullen we altijd zover weg zitten van vrienden en familie.....
Wachten. Verwachten. Ik heb lang gedacht dat wachten iets passiefs was. Zo van: 'ik kan er zelf toch niks aan doen, we wachten maar af'. Maar op God wachten is niet passief. Het is, iedere keer als ongeduld, twijfel, zorgen en noem maar op, de overhand nemen, je overgeven aan Gods uitnodiging om al je zorgen op hem te leggen. Overgave betekent dat ik mijn eigen plannen en ideeen voor wat 'goed' is, op de achtergrond zet om te vertrouwen. In de verwachting van Zijn zorg, Zijn heil. Overgave opent.
Wacht op de HEER, ja wacht op de HEER.
En beschaamd realiseer ik me hoe gemakkelijk ik het vertrouwen in Hem kwijtraak. Terwijl ik oneindig veel meer op Zijn woord aankan dan Joel op het mijne.
En dan ga ik naar Joel toe en zeg sorry. Want meer dan iets anders is het mijn eigen ongeduld en frustratie die maken dat ik tegen hem uitval. Kleine kinderen laten je altijd weer opnieuw beginnen en geven je altijd weer een nieuwe kans.
Wees niet bezorgd.
Vandaag lazen we in de kerk een variant op de oude geloofsbelijdenis. Dit is het begin:
We believe in God the Father
infinite in wisdom, power and love,
whose mercy is over all his works
and whose will is ever directed to his children's good
Op zo'n dag had ik Joel beloofd dat hij op de computer mag. "Later" heb ik gezegd toen hij 's ochtends vroeg of hij Lego spelletjes mocht doen op de computer. In gedachten voegde ik eraan toe 'als ik eten aan 't koken ben'. Maar dat had ik hem niet verteld. En 'later' is een vaag begrip voor een vierjarige.
Na een tijdje kwam hij voor de zoveelste keer bij me.
"Can I go on the computer now?"
"Nog niet. Later, als...".
Maar voordat ik uitgesproken was, riep hij boos:
"I'll NEVER get to play on the computer. NEVER!"
Toen werd ik verontwaardigd. Ik viel uit en vertelde hem dat ik hem beloofd had dat hij mocht en dat ik dat soort beloften meestal houd. Ik voegde eraan toe dat hij gewoon moest wachten en dat z'n tijd wel zou komen.
Wat beduusd liep hij weg om te gaan spelen.
En toen moest ik opeens stil staan. Geduldig zijn omdat je weet dat iemand, dat Iemand z'n woord houdt?
25 Daarom zeg ik jullie: maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten of drinken, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam niet meer dan kleding? 26 Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij? 27 Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen? 28 En wat maken jullie je zorgen over kleding? Kijk eens naar de lelies, kijk hoe ze groeien in het veld. Ze werken niet en weven niet. 29 Ik zeg jullie: zelfs Salomo ging in al zijn luister niet gekleed als een van hen. 30 Als God het groen dat vandaag nog op het veld staat en morgen in de oven gegooid wordt al met zo veel zorg kleedt, met hoeveel meer zorg zal hij jullie dan niet kleden, kleingelovigen? 31 Vraag je dus niet bezorgd af: “Wat zullen we eten?” of: “Wat zullen we drinken?” of: “Waarmee zullen we ons kleden?” – 32 dat zijn allemaal dingen die de heidenen najagen. Jullie hemelse Vader weet wel dat jullie dat alles nodig hebben. 33 Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden. 34 Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.
Wachten. Verwachten. Ik heb lang gedacht dat wachten iets passiefs was. Zo van: 'ik kan er zelf toch niks aan doen, we wachten maar af'. Maar op God wachten is niet passief. Het is, iedere keer als ongeduld, twijfel, zorgen en noem maar op, de overhand nemen, je overgeven aan Gods uitnodiging om al je zorgen op hem te leggen. Overgave betekent dat ik mijn eigen plannen en ideeen voor wat 'goed' is, op de achtergrond zet om te vertrouwen. In de verwachting van Zijn zorg, Zijn heil. Overgave opent.
Wacht op de HEER, ja wacht op de HEER.
En beschaamd realiseer ik me hoe gemakkelijk ik het vertrouwen in Hem kwijtraak. Terwijl ik oneindig veel meer op Zijn woord aankan dan Joel op het mijne.
En dan ga ik naar Joel toe en zeg sorry. Want meer dan iets anders is het mijn eigen ongeduld en frustratie die maken dat ik tegen hem uitval. Kleine kinderen laten je altijd weer opnieuw beginnen en geven je altijd weer een nieuwe kans.
Wees niet bezorgd.
Vandaag lazen we in de kerk een variant op de oude geloofsbelijdenis. Dit is het begin:
We believe in God the Father
infinite in wisdom, power and love,
whose mercy is over all his works
and whose will is ever directed to his children's good
23.2.13
Valentijnsdag
Valentijnsdag wordt hier uitbundig gevierd. De winkels liggen vol met Valentijnskadeautjes - snoep, knuffeltjes, chocola, potloden, M&M's en noem maar op. Op school geven alle kinderen 'Valentines' aan elkaar. En dit is waar ze dan mee thuiskomen....
En hier zijn Rebecca's dingetjes:
Rebecca heeft lezen ontdekt. Ze kan nu helemaal in een boek zitten; dan hoort ze niks en dan is ze echt vertrokken. Zo mooi (en herkenbaar). Ze leest alles wat los en vast zit - boeken van de bieb, Time Magazine, zwangerschaps boeken (en ja, ik mag al die plaatjes dan uitleggen) en waarom zou je op de bank gaan zitten als er zoveel plekken op de grond zijn waar je kunt zitten?
Joel begint er ook al een handje van te krijgen - we zijn hier in Montclair met kennissen en we moesten even wachten buiten omdat zij naar de wc moest en Joel had een of ander foldertje en waar ga je dan zitten als je dat wilt lezen? Precies, midden op het trottoir.
9.2.13
De sneeuw
... en hier is de sneeuw.
Gisteravond is de storm wat naar het noorden afgebogen, dus kregen wij 'maar' iets van 25 cm.
Gisteravond is de storm wat naar het noorden afgebogen, dus kregen wij 'maar' iets van 25 cm.
Voor (vrijdagmiddag) en Na (zaterdagochtend)
Henk is druk geweest .... :-)
Becs en Joel in de igloo
En hier nog wat plaatjes van Henk's verjaardag. Hij had op de dag van z'n verjaardag de hele dag een vergadering in New York en moest daarna tot 7 uur lesgeven. We hadden dus bedacht dat we z'n verjaardag gewoon de dag erna gingen vieren. Niks tegen de kids gezegd op woensdag en op donderdag hebben we gezellig gevierd.
Hier komt de taart - we zingen 'Happy Birthday' en Joel heeft een hele speciale microfoon
8.2.13
storm
Er is een nieuwe storm op komst. De school gaat eerder uit, enorme strooiwagens rijden rond om enorme zoutkorrels te strooien. Gisteren stonden er lange rijen voor benzinestations en winkels. Het wordt afgeraden om vanmiddag en vanavond op de weg te zijn. Vanavond en vannacht, als de storm hier aankomt, verwachten ze 10 tot 14 inches sneeuw.
Als we de komende dagen niet bereikbaar zijn, weet je waar het door komt.
6.2.13
Op de fiets
Joel gaat drie ochtenden per week naar school. De school is ongeveer 1,5 km bij ons huis vandaan.
De meeste ochtenden gaan we samen op de fiets. En dat is heel bijzonder - voor de mensen hier dan. De meeste kinderen in z'n klas wonen even dichtbij de school als wij, en worden altijd met de auto gebracht en gehaald.
Vaak krijgen we opmerkingen. Die varieren van : "Wat knap Joel dat je op je eigen fiets komt en dat je de regels al zo goed kent" tot "Is het niet veel te koud om te fietsen?" (mensen lijken vergeten te zijn dat je zo warm wordt als je je buiten een beetje inspant tot een man in de auto die meende dat hij naast ons moest stoppen om ons te vertellen dat we feller gekleurde kleren aan moesten doen omdat hij ons op klaarlichte, zonnige dag over het hoofd zag.
Nog minder dan in California lijken mensen zich hier te realiseren dat je voor kleine boodschappen, tripjes naar school en de kerk zo gemakkelijk de fiets kunt pakken.
Wij, Nederlanders :-)
Subscribe to:
Posts (Atom)