in remembrance of Me heal the sick
in remembrance of Me feed the poor
Elke maand op een zaterdag is het weer zover. Onze kerk participeert in een soort van gaarkeuken. Een per maand koken we, samen met de gemeente uit Irvington, enorme hoeveelheden eten. In een community centrum; een dorpshuis zeg maar, wordt dat eten uitgedeeld. Henk en ik gaan om de beurt; Rebecca gaat ook regelmatig me. Een sobering ervaring.
Twee- tot driehonderd maaltijden. Mensen zonder adres. Mensen zonder genoeg. Oud, jong, heel oud en heel jong. Verzorgd en onverzorgd. Gezond, gehandicapt. Sober, stoned. En allemaal komen ze voor eten.
Het dorpshuis heeft een piepklein keukentje. De keuken wordt gedomineerd door twee enorm grote (en enorm oude) fornuizen met oven. En continue zijn twee dames daarin bezig om eten warm te houden, meer pasta of rijst te koken, sla wassen en opscheppen.
Naast de keuken is de ruimte waar mensen binnenkomen. Een paar bureaus dienen als balie; mensen schrijven hun naam op en krijgen een maaltijd. Van 12-1 kunnen ze in het gebouw eten, van 1-2 krijgen ze eten om mee naar 'huis' te nemen. Door de week verzorgt de overheid maaltijden, tijdens weekenden doen kerken en andere charities het.
Het recept voor vandaag was pasta met saus en salade. Een naburige bakker geeft op vrijdagavond altijd 3 grote zakken met broden aan ons; die gaan mee en worden opgesneden en verdeeld.
Vandaag hebben we 340 maaltijden weggegeven. Als je daarna weer thuiskomt, realiseer je je hoe rijk je bent.
Kleine kinderen, dat is het moeilijkst om te zien.
