Cowboy boy - met de hoed van Ome Henk.Het is alweer een goeie maand geleden dat ik hier een nieuw bericht opgezet heb. Hoog tijd dus weer voor een vervolg. Naast wat nieuwe foto's ook wat insights over de typische dingen die ons hier opvallen aan de mensen en de samenleving.
Thanksgiving
Thanksgiving wordt gevierd op de vierde donderdag in November. Een traditie die stamt van de eerste pilgrimfathers en die nu vastgelegd is als een nationale feestdag, waarop het hele land letterlijk plat gaat. Een stukje geschiedenis: in 1619 werd een eerste Thanksgiving gevierd door een kolonie immigranten in Virginia en in 1621 door een kolonie in Plymouth. Van oorsprong is het een religieuze feestag, die nu veranderd is in een seculiere nationale feestdag, waar alle kerken nog wel heel veel aandacht aan besteden. Het traditionele Thanksgiving dinner bestaat uit (drie keer raden...) kalkoen. De koelvakken in de supermarkten zijn volgestapeld met enorme dieren, die minimaal 10 kilo!!! wegen. Wij hadden dus maar bedacht dat we gewoon iets anders gingen eten, want hoe krijg je met vier personen ooit zo'n beest naar binnen zonder nog weken lang kalkoen te eten. Maar Wytze en Nanny hebben ons uitgenodigd voor hun Thanksgiving dinner, dus hebben we toch kalkoen gegeten (en nog een bult mee naar huis gekregen, waar we vandaag het laatste van op hebben gegeten). Het was supergezellig en omdat alle kids het goed met elkaar kunnen vinden, konden wij gezellig als vier volwassenen kletsen.
We hebben een hele mooie traditie ontdekt, iemand op mijn schrijfcursus vertelde me er al over en Wytze en Nanny deden het ook. Voordat we beginnen met eten vertelt iedereen die aan tafel zit om de beurt waar hij of zij voor wil danken. Een soort kringgebed dus, waardoor de maaltijd heel speciaal en persoonlijk wordt. Gaan we erin houden! Uitgerekend op de avond van Thanksgiving was er een serieuze stroomstoring. Wij hadden er geen last van, maar toen we terug kwamen fietsen, lag ons hele apartementencomplex en eeh hele wijk eromheen in het pikdonker. Vanessa, onze bovenbuurvrouw had een paar kaarsjes bij onze deur neergelegd, want ze wilde niet dat wij in het donker zouden zitten. Toen hebben we haar vervolgens uitgenodigd op de koffie, dat was er gezellig.
Na Thanksgiving verdwijnen alle overgebleven kalkoenen weer uit de schappen (om denk ik tegen Kerst weer terug te komen, maar dat weten we nog niet) en begint het land zich voor te bereiden op Kerst. Rebecca had van zondagsschool een boekje meegekregen met daarin voor iedere week een kleine, op kinderen gerichte devotie voor de adventweken aan de hand van een advent krans. Week 1 moet je 1 kaars aansteken, week 2 2 kaarsen etc.. Dus hebben we vorige week wat groen uit het park gestroopt en de krans gemaakt. Om ervoor te zorgen dat de eerste kaars het ook echt 4 weken volhoudt, doen we iedere keer na het eten een de devotie en laten we de kaars (inmiddels zijn het er 2) even aan. Rebecca vindt het erg leuk en het is een goede manier voor haar om een idee te krijgen van tijd en van het Kerstfeest.
Fietsen lijken hier niet serieus mee te tellen; de mensen beginnen zich echt zorgen te maken als je 's avonds 'moet' fietsen. Spontaan krijgen we van alle kanten liften aangeboden, want ja, 5 of 6 km fietsen is toch wel echt te ver. Ze hebben er geen idee van dat Nederlanders bij wijze van spreken op de fiets geboren worden. Terwijl Irvine bij uitstek geschikt is om te fietsen; er zijn op de meeste plekken zelfs fietspaden!
De dagen zijn wat kouder (15-20 graden overdag) en ook korter, maar niet zo kort als in Engeland en Nederland. Vooral 's ochtends merk je dat; we hoeven eigenlijk nooit in het donker op te staan (hiep hoi) omdat het om half zeven al licht is. Rond half vijf begint het te schemeren en de schemertijd duurt hier heel erg kort. Verder nog steeds blauwe lucht en zon; heerlijk! Alhoewel we afgelopen maandag HEEEEL veel regen gehad hebben; meer dan het maandgemiddelde (5 cm) voor december is in een dag gevallen en de verwachting is dat er van 't weekend nog meer gaat vallen. Langverwacht! en broodnodig; de afgelopen 3 jaar is er minder dan normaal gevallen, dus de reservoirs beginnen leger te raken. Sinds we hier wonen kijken we echt anders tegen regen aan ;-). Rebecca en Joel waren ook zo enthousiast; vooral Joel wist niet wat hem overkwam. Hij heeft een hele tijd buiten in de regen gestaan met oversized laarsjes, z'n hoofdje iets naar beneden en z'n handjes open; gewoon voelen!. En boos dat hij was toen hij weer naar binnen moest.....
Volgende week dinsdag komen Henk's moeder en Hermen, daar kijken we met z'n allen naar uit. Becs weet het allemaal nog precies en we zijn druk bezig om Joel 'Oma' te leren zeggen. Hij praat al van alles, mama, papa, kakka (dat is Rebecca), car, en verder maakt hij heel veel geluiden, hij heeft z'n eigen geluid voor een vogel, een vliegtuig en hij doet ook heel veel geluiden na. Het geluid van een geeuw, neus snuiten. Het zijn dikke vrienden, Becs en Joel. Op de dagen dat Rebecca naar school is zeg ik rond 12 uur altijd: 'ga je mee Becca ophalen' en dan pakt komt 'ie z'n schoentjes bij mij brengen, die moet ik aandoen. Dan rent hij naar de buitendeur; hij weet precies waar hij naar toe moet.
Hier nog wat foto's van de kids... en een filmpje van Joel waar hij z'n glijbaankunsten demonstreert. Sorry, het filmpje is 90 graden gedraaid, maar je krijgt het idee....
Picknick op het strand met hotdogs en gebakken eieren - de pan en de roerspaan doen vervolgens dienst als speelgoed. Dat scheelt ruimte!
De kleine man is helemaal gek van water; het is zooo lastig om hem erbij vandaan te houden. Gelukkig is het zand ook favoriet; je zou het bad eens moeten zien als ze thuis in bad geweest zijn....
Geitjes voeren in de dierentuin - Becca's schooluitje eind November. 
Met z'n allen aan de watermelon, samen met Yuma, een Japans buurmeisje. 
NOgmeer zand - dit was voordat we Joel's haar geknipt hebben. 
Becca, druk bezig om met wat zand de meeuwen weg te jagen die op ons eten zaten te wachten..