Keukenwerk...

Mijn uit Syrië afkomstige buurvrouw heeft me geleerd om zelf humus te maken. Het recept is heel simpel. Je hebt nodig:

Een blik kikkererwten - 400 g

4 eetlepels tahini (of meer naar smaak)

Sap van een uitgeperste citroen

1 theelepel gemalen komijn

2 eetlepels olijfolie

4 teentjes knoflook ( meer of minder naar smaak)

Snufje zout

Warm de kikkererwten in het blikwater voorzichtig door zonder ze aan de kook te brengen.

Doe alles bij elkaar en pureer met de staafmixer tot een smeuïg geheel. Af laten koelen in de koelkast en je hebt een heerlijke gezonde dip. Lekker met pretzels of repen pita brood....

Je kunt kleine variaties in de smaak aanbrengen - wij hebben goede ervaringen met een paar takjes peterselie of gerookte paprikapoeder.

Tussen alle bedrijven door zijn we ook hard bezig de keuken op te knappen. Het niet waterpas, tegel aanrechtblad met bovenop-gemonteerde wasbak hebben we laten vervangen. En nu zijn we bezig de kastjes op te knappen. De oude lak (voor zover nog aanwezig op sommige plekken) gaat eraf en we verven het middengrijs. De schilder raadde ons degelijke ouderwetse verf op oliebasis aan. We zijn blij met het resultaat tot nu toe....

Het is enorm rommelig in de keuken - de inhoud van laden ligt in een wasmand, de deurtjes gaan per drie of vier naar de kelder, maar, zoals de oude wijsheid zegt: "this too shall pass"

Tot gauw!

Dear Mr. Buset,

Joel moest wat dictee woorden schrijven voor z'n huiswerk. En direct schreef hij er ook maar een briefje voor de meester achteraan. Lief hè.

Sneeuwdag

En als het dan sneeuwt,

en school zit dicht omdat het weerbericht 20 cm sneeuw opgaf,

wat kun je dan beter doen

dan heerlijk op de bank kruipen,

met een boek

onder oma's quilt?

Pyjama's en sneeuw

Deze jongen.....

Er is hier een verhaal. Het verhaal zegt dat wanneer je je pyjama binnenste buiten aandoet, of met een lepel onder je kussen slaapt, dat het dan gaat sneeuwen.

Zondagavond besloot Joel dat het tijd werd voor de eerste sneeuwbui. En dus trok hij zijn pyjama binnenste buiten aan. En maandag. En vandaag - je ziet het niet zo heel goed op de foto, maar de pyjama is 'inside out'. En voor morgen geeft het weerbericht sneeuw!

Zou het dan echt werken, dat met die pyjama's?

Twee talen

Van de week kwam Joel thuis uit school met dit papier.

In een vrij moment op school heeft hij geprobeerd om de Nederlandse nummers 1-15 in fonetisch Engels op te schrijven. De negen is hij vergeten. Geeft je een beetje een inkijkje in wat er omgaat in het hoofd van een tweetalig kind dat aan het leren lezen en schrijven is.

Vanavond gingen we samen Floddertje lezen. Ik zei: " lees maar mee, dan kun je de Nederlandse woorden ook leren lezen."

"Why mama?"

"Nou, je bent toch een Nederlands jongetje?"

Hij keek peinzend.

"Of ben je een Amerikaans jongetje?"

Nog meer nadenken.... Dan: "ik weet het niet mama."

Ik zeg: "Weet je, je bent gewoon allebei, Nederlands en Amerikaans. En daarom gaan we Nederlands en Engels leren". En daar kan hij het wel mee eens zijn.

Herfst

Het is hier herfst.

Een paar zaterdagen terug hebben we het zwembad leeg laten lopen, uit laten drogen in opgevouwen. Klaar voor volgend jaar.

In de tuin hebben uitgebloeide en dode planten en bloemen hebben plaats gemaakt voor kleine boerenkool plantjes. De tomaten planten blijven ons verbazen - de planten zien er dood en triest uit, maar er komen nog steeds nieuwe bloesempjes en nieuwe tomaatjes aan. Ze groeien niet meer zo groot, maar ze worden nog wel helemaal rijp.

We hebben onze eerste ervaring met Amerikaanse 'contractors' gehad - de buitendeur naar de kelder lekte regenwater en het beton eromheen liep af naar de deur en naar het huis toe in plaats van ervan af. Na heel wat heen en weer gezoek en gepraat, hebben we uiteindelijk een contractor laten komen die het oude beton eruit gehaald heeft, de deur opnieuw heeft ingemetseld en nieuw beton erin gedaan heeft. Het water loopt nu naar een goot, die onder de grond om het huis heen loopt naar de weg toe. De regenpijpen hebben we daar ook op aan laten sluiten. Alles geregeld - dachten we.

Tot Henk de volgende dag, toen het beton droog was, de buitenkraan aanzette en het water keurig netjes naar de kelderdeur toe bleek te lopen. Direct het bedrijf gebeld, de eigenaar kwam dezelfde dag met de voorman en ja, fout erkend. De voorman zou in z'n eigen tijd komen om het op te knappen. En op een maandagavond kwamen ze wel - beton er weer uit geboord, nieuw beton erin.. hoppa. Hoe moeilijk kan het zijn om een aflopend stukje beton in een keer goed te leggen...

Maar tot nu toe werkt het allemaal, we hebben alweer wat aardige buien gehad en de deur heeft niet gelekt.

Zomaar wat foto's -

De kids met een vriendinnetje aan het vissen in de rivier. Ze gebruiken marshmallow als bait. 

Op z'n Nederlands...

De Passaic river - met de bomen die beginnen te kleuren. Zo mooi! Hier nog een; de andere kant op. 

 Eind September hebben we ook een verjaardagsfeestje voor de kids georganiseerd. Daar was nog niets van gekomen en ze wilden graag een kampvuur om worstjes en marshmallows te roosteren, dus moesten we wachten tot het 's avonds wat vroeger donker wordt. We hadden al met al zo'n 12 kinderen; gelukkig bleven sommige moeders ook. Het was een ontzettend gezellig feestje. We hebben geroosterd, ballonnen getrapt, snoep gehapt en ijs gegeten - wat wil je nog meer!

Het is mooi om te zien hoe zulke simpele feestjes altijd zo super gezellig zijn en wat een gave reacties je erop krijgt van ouders en kinderen. De meeste kinderen hier geven georganiseerde partijtjes; de hele klas wordt dan uitgenodigd in voor een karate feestje, of trampoline, of lego bouwen of - noem maar op.... Cake en pizza; alles wordt daar verzorgd en de kids worden continue bezig gehouden. Ik voel me wel eens bezwaard als ik daar met een van onze kids naartoe ga omdat ik weet dat we waarschijnlijk nooit zoiets terug gaan doen. Hier ben je zelf wat drukker mee, maar je hebt veel meer contact met de kids en dat is zo mooi!

Groets!

Negen

Onze meis is alweer negen jaar geworden.

Groot worden vind ze eng; het liefst wil ze altijd blijven zoals ze nu is. Kind.

Voor haar verjaardag had ze een weefraam (ik moest het Nederlandse woord echt opzoeken) bovenaan haar verlanglijstje staan. Op school is ze het afgelopen jaar voor het eerst met weven in aanraking gekomen; daar gebruikten ze karton om op te weven.

Op Amazon had ik een prachtig weefraam van hout gevonden.

De 'taart' was watermeloen - een van Rebecca's favorieten. 

Precies vandaag kwam het pakketje van oma aan - ontzettend bedankt! 

Op de morgen van Becca's verjaardag zijn we, op haar verzoek, weer naar het Liberty Science Center geweest. We hebben daar van de zomer een jaar pas voor aangeschafd; de kids (en wijzelf) gaan daar zo graag even naartoe. Vandaag luisterden en participeerden we in uitleg over electriciteit. Daarna konden we aan de slag met allerlei manieren om electriciteit op te wekken. 

Een favoriet van de kids is de 'Touch Tunnel'; een tunnel/doolhof waar het helemaal donker is en waar je op de tast doorheen moet kruipen. Je wordt in de gaten gehouden met speciale camera's en als je in paniek raakt kun je met je hand wuiven; dan kunnen ze lampen aandoen van binnen. Van paniek is bij deze twee geen sprake....

Als verassing gingen we in de middag naar het Vrijheidsbeeld. Dat stond twee jaar geleden al op Rebecca's verlanglijstje; toen we hier net aankwamen. Alleen hadden we toen niet door om echt bij het Vrijheidsbeeld te komen, en kwam het erop neer dat we er met een pontje langsheen voeren. Deze keer wat uitvoeriger gezocht en de juiste pont gevonden. Rebecca vindt zulke historische dingen prachtig en deze keer was het extra speciaal omdat Bob bij ons was. Hij had het Vrijheidsbeeld nog nooit bezocht en voor hem, als geboren en getogen Amerikaan was het heel speciaal. 

Becca en Joel op een replica op ware grootte van de voet van Lady Liberty - in het museum. Het museum was heel indrukwekkend - ze lieten daar de geschiedenis van de ontwikkeling en bouw van het beeld zien. Je kon ook geluidsfragmenten horen van immigranten uit het verleden en wat het voor hen betekende om het Vrijheidsbeeld te zien - het eerste wat je zag als je vroeger de VS binnenkwam omdat iedereen eigenlijk hier binnenkwam (voordat California 'ontdekt' en open was). 

En als afsluiting van de dag thuis een vuurtje gemaakt in een fire pit die ik onlangs op een garage sale op de kop getikt heb. Met 's mores. 

Aan het eind van de dag vroeg ik haar hoe het was om 9 te worden. Niet zo heel erg. Maar groter worden... nee, dat zag ze nog steeds niet zitten. 

Abundant Summer

Wij hebben zo'n heerlijke zomer gehad met elkaar! De kids, de tuin, vriendjes en vriendinnetjes, volwassen vrienden, trips, tussendoor werk... een zomer vol rijkdom!

Hier zomaar wat foto's -

Dominee Eric en Miss Karen uit Irvine kwamen langs en we hebben een heerlijke en gezellige lunch in de achtertuin gehad.

Joel en Gabriella in het park - met ijsjes die, getrouw aan de typisch Amerikaanse traditie, veel te veel kleurstof hebben. Wat natuurlijk wel heel leuk is - groene, rode en blauwe tongen. 

Homeschool - om tijdens de LANGE vakantie niet alles wat we op school geleerd hebben te vergeten. 

De Pavanello family op bezoek - eten gaat er wel in na een middag in het zwembad.

Rebecca en ik klaar om naar een 'English Tea' van de meisjesclub van de kerk te gaan. 

Joel op de klimmuur in het Liberty Science Center - waar we deze zomer heel wat keren naar toegeweest zijn. 

Trekdrop van oma - helemaal uit Nederland

Joel en Henk zijn samen naar een Lego tentoonstelling geweest als onverwachte verassing.

Joel in een rustig moment - even muziek luisteren, helemaal voor zichzelf. 

Samen met papa een helm van Lego gemaakt.

Wachten op de 4th of July fireworks

Op een middag ontdekte ik deze rups in de tomaten - langer en dikker dan mijn wijsvinger. Nadat ik over de eerste schrik heen was, hebben we hem gepakt en goed bestudeerd. Via Internet kwamen we erachter dat deze rupsen in een paar nachten al je tomatenplanten kaal kunnen eten. Direct dus alle planten afgezocht, en de dagen daarna ook nog flink alles in de gaten gehouden, maar gelukkig bleef het bij deze ene...

en (afgezien van elke dag van de struik eten) dit is de eerste tomaten oogst - goed voor 4 porties pasta saus. En zo heb ik voor het eerst in m'n leven tomaten 'ingemaakt'.

Becca en Joel bij de waterval waar ons dorp z'n naam aan ontleend. 

Yarn dolls maken met Valentina; een vriendinnetje uit de kerk. 

Gourmetten met Sophia, een ander vriendinnetje uit de kerk. 

We hadden nog ergens een zakje watermeloenzaden liggen. Die hebben we dus maar gepoot - en nu hebben we vier rijpende meloenen. Twee ervan zijn inmiddels alweer groter dan op de foto. Zo leer je ook weer nieuwe dingen - Henk en ik hebben allebei geen idee van hoe je weet of een meloen rijp is. Dus hebben we ons groente/fruit boek en Internet erop nagelezen. De praktijk moet nog uitwijzen of we het 'goed' hebben want ze zitten nog aan de struik. 

Toen ik mijn tweede 4-weken werk sessie erop had zitten, zijn de kids en ik twee nachten wezen kamperen. Het was ontzettend gezellig. De camping bleek naast een historisch dorpje te liggen, waar zo'n 150 jaar geleden James Allaire een compleet bedrijf had om stoom boot motoren te maken. Alles was op locatie - het ijzer werd gewonnen uit de grond, verwerkt in een enorme furnace, het dorpje had een smit, bakker, houtbewerker, warenhuis en huisjes voor de werkers. Heel veel van de gebouwen worden in hun originele staat onderhouden en daar kun je dus ook gewoon in. Daar word je wel even stil van hoor, als je ziet met hoeveel minder de mensen het konden doen vroeger. Qua ruimte zowel als qua spullen. Op een gegeven moment liepen we door het 'herenhuis' waar Mr. Allaire en z'n gezin woonden. Dat was 'the mansion'; het luxe huis met de grote kamers. We liepen langs de slaapkamers en Rebecca merkte terecht op: "Hey mama, Mr. Allaire's slaapkamer is nog kleiner dan mijn slaapkamer". Terwijl ons huis voor Amerikaanse begrippen 'klein' is. Op vrijdag, voordat we weer naar huis gingen hebben we een roeitochtje gemaakt op het Manasquan River reservoir. 

en 's avonds natuurlijk het kamvuur met de 's mores.... 

Rebecca en Grampa Bob die hier een kleine week geweest is. De Mexicaanse hoed had Rebecca net gekregen van het restaurant waar Bob ons mee naartoe genomen had. 

Op een garage sale hier in de straat tikte ik voor een paar dollar een fire pit op de kop; nu kunnen we af en toe een kampvuur (met 's mores) in de achtertuin maken. Tot groot plezier van de kids (en mijzelf niet te vergeten). 

New York vanaf het Vrijheidsbeeld - waar we op Rebecca's verjaardag (hierover meer in een volgende post) naartoe gegaan zijn met Bob. 

Gebouwen op Ellis Eiland, waar alle immigranten vroeger binnen kwamen en medisch gekeurd werden. Dit eiland ligt in de Hudson River, voor New York. 

Het vrijheidsbeeld - vanaf de ferry die ons er naartoe bracht. 

Nog een stadsplaatje.

En op de laatste zaterdag hadden twee mensen uit de kerk aangeboden dat ze wel op de kids wilden passen zodat Henk en ik een keer samen wegkonden. Dat hebben we met beide handen aangenomen, omdat we zo'n kans maar heel weinig krijgen. Een tijd geleden had iemand ons een fietsdrager gegeven; die hebben we op de auto geinstalleerd. Fietsen erop en naar Fort Lee gereden. Daar hebben we de auto geparkeerd en vandaar zijn we over de George Washington brug New York ingefietst. Of eigenlijk erlang - er loopt een fietspad langs de Hudson River helemaal van boven naar onder. Op de terugweg lekker samen wat gegeten in een restaurantje aan de rivier - heerlijk. En we bedachten dat we maar net als onze ouders zijn; die ook genoten en genieten van fietstochten samen....

Laten jullie ook weer een keer wat foto's zien? Van de zomer en van de kinderen en jullie zelf...

Liefs,