de laatste afleveringen

Sommigen van jullie hebben vast gemerkt dat we problemen hadden met het uploaden van het reisverslag van de laatste 3 dagen van onze trip. Na flink wat heen en weer gemail met de Blog Docs service staan ze er nu op. Als je naar beneden gaat, kun je ze zien. Voor de duidelijkheid heb ik ze aflevering 15-2, 16-2 en 17-2 genoemd.

Groets!

aflevering 17 - 2

Woensdag 15 augustus - Cedar Grove, NJ - 100 mijl

De dag begint warm en klam, iets waar we denk ik aan moeten gaan wennen want daar staan de zomers aan de oostkust bekend om. Het mooie ervan is dat alles prachtig groen is. Loofbos met veel onderbegroeiing, bloemen in de berm.

We vinden het allemaal wat spannend; onze nieuwe plek, de school, nieuwe mensen leren kennen.

We rijden langs/door Newark en heel in de verte op de foto zie je de New York skyline.

We zijn er!

aflevering 16 - 2

Dinsdag 14 augustus - Clarkboro, New Jersey - 200 mijl

(nog een die we vergeten waren)

Omdat we morgen pas in ons appartement kunnen, maken we vandaag een kleine detour naar Philadelphia, PA. Daar staat namelijk de originele Liberty Bell, een van de nationale symbolen van de US en Rebecca heeft daar het afgelopen jaar op school over geleerd.

Omdat we vannacht flink wat regen gehad hebben, en de weersverwachting voor vandaag en vanavond niet beter is, hebben we voor vannacht weer een cabin gereserveerd. Ons plan is om daar nu naartoe te rijden, wat spullen te drogen leggen en dan Philadelphia in te gaan op zoek naar de bel. De campsite is ongeveer 15 minuten bij Philadelphia vandaan. 

De lucht is loodgrijs en de wolken hangen laag over de heuvels. 

Gisteren zagen we langs de snelweg al af en toe een bord met daarop de waarschuwing 'fog zone' maar toen was het zonnig en konden we ons niet goed voorstellen wat ze daarmee bedoelden. Nu wel.....

Amish stuff. We rijden nu door het land van de Amish. We zien af en toe iemand van de Amish langs de kant van de weg lopen. Veel akkerbouw en boerderijen hier. Een mooi gebied, wacht op een tweede bezoek van ons.

Groepjes modelhuizen staan langs de kant van de weg. Kun je een huis uitzoeken.

Het is vandaag alweer de een na laatste dag van onze reis. Erg apart om te bedenken dat we morgen aankomen en niet weer naar een volgende plek hoeven te rijden. Het bevalt ons prima, dit nomadenbestaan. Spannend, hoe het er morgen uit gaat zien. Een heleboel nieuwe dingen voor ons allemaal.

We hebben vandaag de tolwegen vermeden. We zijn daarom wat meer over binnendoor wegen gereden. Erg mooi om door wat plaatsjes te rijden, krijg je een beetje een indruk van hoe de mensen hier leven. Je ziet hier veel meer geschiedenis: kerken uit de achttiende eeuw, bijvoorbeeld. Naar Europese begrippen natuurlijk piepjong, maart vergeleken met Irvine heel erg oud. Zo'n wat ouder plaatsje voelt direct meer Europees.

Net getankt, voorlopig voor het laatst zelf. In New Jersey mag je niet zelf tanken, maar word je bediend. De benzine in New Jersey is een stuk goedkoper dan in de omliggende staten.

In New Jersey!

Nadat we ingecheckt zijn, stappen we weer in de auto. Terug naar Philadelphia, op naar de Liberty Bell. We worden er direct weer aan herinnerd dat parkeren in een oude stad à) lastig is en b) duur. Om bij het gebouw waar de bel hangt naar binnen te mogen, wordt je tas gecheckt, net alsof je door de douane bij het vliegveld gaat. E hier zijn we dan:

De bel heeft een inscriptie uit Leviticus 25:10 "and proclaim Liberty throughout the land unto all the inhabitants thereof". 

Philadelphia heeft nog veel meer interessante geschiedenis maar daar hebben we nu geen tijd voor. Maar we wonen er dicht genoeg bij om er een keer langer naartoe te gaan. 

aflevering 15 - 2

Maandag 13 augustus - Milesburg, Pennsylvania - 250 mijl

(een paar dagen die we vergeten waren te posten)

We zitten weer op de weg! New Jersey begint in zicht te komen, met de route zoals we 'em gepland hebben voor de laatste paar dagen, hebben we nog zo'n 550 mijl te gaan. 't Is apart om te bedenken dat de reis nu opeens al bijna voorbij is. We genieten ervan, hebben er lang naar uitgekeken en ook wel wat tegenop gezien. Zal vast even wennen zijn om woensdag opeens weer tussen 4 muren te leven.

Het landschap waar we nu doorheen rijden doet aan de Ardennen denken. Heuvelachtig, bebost, af en toe een rivier. En groen.

We zijn veel wegwerkzaamheden tegengekomen op de Interstates. Elke staat heeft z'n eigen manier om die aan te geven, z'n eigen maximum snelheid langs de pionnen en z'n eigen regels voor als je je daar niet aan houdt.

Enigszins wazig - we zijn in Pennsylvania. 

De Dutch Pantry waar je een hapje kunt eten. Even van de snelweg af om te tanken. Nog zo'n veertig minuten te gaan. 

Uitgestrekte bossen.

De KOA kamping bij Bellefonte. KOAs hebben altijd goede voorzieningen en zo ook deze: WiFi, schone wc's en douches, goed onderhouden terrein, een zwembad,speelterrein voor de kinderen etc. We hebben een mooi plekje aan de rand en genieten nu van de lekker rustige avond. Alles is zoooo groen en weelderig. Hier is zeker geen watertekort. Het doet sterk denken aan Nl, inclusief muggen en wespen ;-) 

In de auto hebben we vertel cd's van 'The Magic Tree House' serie, waarin een jongen en een meisje op een dag een boomhut in de hoogste eikenboom in Frog Creek, Pennsylvania ontdekken. De hut brengt hen naar allerlei plaatsen inhet verleden en de toekomst. Nu we in Pennsylvania zijn, moeten Becca en Joël natuurlijk wel even omhoogkijken in een eikenboom of er niet misschien een boomhut in verborgen zit.

Om halfzeven was er een 'hayride'. Met z'n allen op de platte wagen achter de trekker over een heel erg modderig en oneven pad. Joel vond het geweldig, hij straalde helemaal. Hieronder wat foto's. 

  

De foto kwaliteit is niet optimaal door alle geschommel.

We hadden het er vanavond over dat je in Nl lang niet zoveel grote campers ziet, maar dat komt omdat de meeste dingen op wat kleinere schaal zijn in Nl. Hier heten de grote campers RVs of motorhomes. Soms hebben ze een gewone auto erachter om die ook bij de hand te hebben. De grootste zijn zo groot als een bus. Je kunt de zijkanten uitschuiven om nog meer ruimte te creëren. Heel veel mensen gaan zo op vakantie en je ziet dan ook overal RV campings. De Amerikaanse versie van er met je caravan op uitgaan.

Thuis

Ons huisje

We zijn min of meer uitgepakt en ingericht dus hier wat foto's van ons appartement.

De woonkamer...

..met de trap naar beneden

De eetkamer, met heerlijk veel lichtinval.

De mini keuken, maaarrr....met een gasfornuis. Eindelijk weer koken op gas!

De slaapkamer van de kids. Uit het zicht, achter Joël, staat het schappenrek met al hun speelgoed. Aan de achterkant staat het bed naast nog een ander raam, maar dat is lastig om op de foto te krijgen.

Onze slaapkamer, waar her en der langs de muur nog random dingen staan die uitgepakt/opgehangen/opgeruimd moeten worden.

Vanuit de woonkamer kijk je naar buiten op een centraal grasveld. Rond etenstijd spelen de kinderen die om deze open plek heen wonen met elkaar. Erg gezellig - Becca en Joël hebben al kennis gemaakt met Tommy, Sarah, Jordan en Taylor en nog wat kids waar ze de naam niet van weten. Het is niet allemaal zo leuk als het eruit ziet; er wonen ook wat oudere mensen die de speelgeluiden van kids niet zo kunnen verdragen en zo stond vorige week zaterdagavond de politie al op het gras rond een uur of 9. Onze kids lagen al in bed gelukkig, maar wat 12 jarigen waren nog aan 't spelen buiten. Niks bijzonders maar kids maken natuurlijk wel lawaai. En dus had iemand de politie gebeld. 

Door het andere raam in de woonkamer kijk je zo weg:

Achter de donkergroene bomen in het midden van de foto is de school waar Rebecca naar toegaat, South End Elementary School. We hebben haar gisteren ingeschreven.

De ramen van de eetkamer kijken uit op de achterkant van de gebouwen, parkeerplekken, afvalcontainers en garages.

Dit appartementencomplex heeft iets van 190 units, verspreid over verschillende losse gebouwen. Wij zitten bijvoorbeeld in een gebouw met 4 units. 

Hopelijk krijg je zo een beetje een idee van hoe we zitten! Het is heerlijk om onze eigen spullen weer te hebben.

Groets!

Update

Maandag 20 augustus

Onze spullen zijn gearriveerd en de meeste spullen hebben inmiddels een plekje gekregen. We zijn erg blij dat we weer onze eigen spullen hebben. Er is een probleempje met het internet, vandaar dat we nog niet veel online zijn. We zitten nu ergens in Montclair ijs te eten en gebruik te maken van het gratis WiFi. 

Vandaag een beetje Montclair verkennen en wat voorbereiden voor Joëls verjaardag. 

De kids hebben een paar andere kinderen in de buurt leren kennen, en 's avonds spelen ze samen even buiten. Erg leuk en het maakt het allemaal een stuk makkelijker voor de kinderen. 

We hopen gauw weer online te zijn en dan kunnen we ook weer bellen.

Op plaats van bestemming

Donderdag 16 augustus - Cedar Grove

We kwamen gisteren rond twaalf uur aan bij ons apartement. Erg apart om niet eens gezien te hebben waar je terecht komt. Het apartement ziet er goed uit: lichter dan we dachten, houten vloeren en met een ruime garage. Het is wel kleiner dan we gewend waren in Irvine, daar moeten we even aan wennen. We zitten op de tweede verdieping. Begane grond is de garage, daarboven een apartement en daar weer boven ons huisje. We hebben een voor- en achterdeur. Ik zal zometeen wat foto's toevoegen. Het idee is om hier een jaar te wonen en in de tussentijd op zoek te gaan naar een koopwoning.

Ik zit nu buiten bij een speelplaats, net aan de andere kant van de weg van ons apartement bij Rebecca's nieuwe school. Daar kan ze straks gewoon naar toe lopen. Petra is nu met Rebecca naar een winkel waar ze allerlei treinspullen verkopen om iets uit te zoeken voor Joëls verjaardag. Joel vermaakt zich op de speelplaats.

Gistermiddag zijn we op zoek gegaan naar een Trader Joe's. We wisten dat er een in Wayne zat, een plaatsje ongeveer 6 mijl hier vandaan, maar we konden de winkel niet vinden. Naar Target dus maar.... Ik ben daarna op jacht gegaan naar een plek met WiFi, zodat ik internet kon bestellen. Als alles vogens plan gaat, zijn we na het weekend weer online. Dan kunnen we ook weer bellen.

Op de terugweg van Target regende het ontzettend hard, zoveel regen hebben we in lange tijd niet gezien. Daar moeten we ook weer aan wennen, voor zo ver dat mogelijk is.

Vanmiddag hopen we naar Ikea te gaan om wat spullen te kopen, onder andere een bureautje voor Becca voor haar verjaardag. We gaan ook nog even Montclair verkennen. Gisteren reed ik door Upper Montclair waar echt enorme villa's staan. Een groot contrast met Newark waar we gisteren ook doorheen reden. Petra zei net dat deze omgeving niet het steriele van Irvine heeft en dat is zeker waar. Veel grotere contrasten en veel diverser. Rijk en arm woont hier vlak bij elkaar, iets wat in Irvine niet echt het geval was. 

Deze eerste dagen ontmoet je niet veel mensen, dat is een beetje eenzaam. Het duurt weer een poosje voor je wat mensen kent. Hopelijk gaat dat gauw lukken. En hopelijk komen onze spullen ook snel. Er was iets mis gegaan met de communicatie, en ik hoop maar dat dat geen vertraging oplevert. We horen vanmorgen meer.

Joel op weg naar ons apartement - wij zitten rechts boven in de hoek. Inmiddels hebben we bevestiging gekregen dat onze spullen zaterdagmorgen komen. Kunnen we eindelijk, sinds 3 weken weer op onze eigen bank zitten en in ons eigen bed slapen. En op een stoel zitten als we eten. Jaja, je leert de simpele dingen weer extra waarderen. 

aflevering 14

Zondag 12 augustus - Grafton, Ohio 

Een heerlijk rustige dag. In Grafton blijkt een UMC kerk te zijn en daar gaan we 's ochtends heen. De bekende liturgie, hymns en gebeden maken dat we ons 'home away from home' voelen. De mensen zijn hartelijk.

Verder niet veel gedaan, gewoon weer een dag bijkomen. De familie naast ons hadden zo hun eigen ideeën over de 'quiet hours' van de camping en waren 's nachts nog lang en luidruchtig doorgegaan om hun kampvuur. Toen wij weer terugkwamen van Grafton, waren ze allemaal vertrokken en vanaf toen was het heerlijk rustig.

Heerlijk de ruimte voor de kids om rond te rennen. Er was ook een klein meertje met een strandje, maar het weer was er niet naar. Op de foto kun je ons standaard waslijntje zien. Hier is gelukkig niemand die ons vertelt dat we dat weg moeten halen.

Weer een heerlijke maaltijd bereid door Petra. Met een heerlijk koud biertje.

'S avonds hebben we Rebecca en Joël marshmallows laten roosteren in het kampvuur, als dessert. Dat ging er wel in!

Echte pyromanen. 

Zoals je kunt zien, is het hier veel groener dan verder naar het westen. Ben je na California niet meer gewend, zoveel groen. 

Een andere attractie voor kinderen was een wasplaats zoals die gebruikt werd door de goudzoekers: een stel houten bakken, die schuin aflopen en waar een stroompje water doorloopt. De kids konden een zak zand kopen die mooie stenen of tanden of andere dingen bevatte. In het stroompje water konden ze dan met behulp van zeefjes die mooie dingen uit het zand halen.

aflevering 13

Zaterdag 11 augustus - Grafton, Ohio - 243 mijl

We zitten weer op de weg. Zonder dat we het ons realiseerden zijn we gisteravond een tijdzone over gegaan, dus de nacht werd een uurtje korter. Als je het zo gedoseerd doet heb je in elk geval geen last van een jetlag. We zitten nu op Eastern time en dag wordt onze nieuwe tijdzone voor de komende jaren, 6 uur vroeger dan in Nederland. 

De 80 gaat vandaag een tijdlang langs de grens tussen Indiana en Michigan. We rijden Ohio binnen en daar hebben we weer ergens een campsite gereserveerd. 

Het einde van de tolweg..... (de 80 is een tolweg in Indiana)....

....en we zijn in Ohio! 

Ik ben de tel kwijt, volgens mij is het de 9de staat waar we doorheen rijden. Zo'n trip helpt om je topografie weer op te frissen!

Ohio is vlak en groen. We rijden langs boomgaarden ( appels? peren?, we gaan te snel om het te zien), akkerbouw, dorpjes. En hoe verder we naar het Oosten gaan, hoe minder auto's met een Californisch nummerbord we zien. Onze dagen met zo'n nummerbord zijn ook geteld - straks in New Jersey moeten we binnen 15 of 30 (nog even precies uitzoeken) dagen onze auto registreren bij de DMV in New Jersey en krijgen we een nieuw nummerbord en moeten we een nieuw rijbewijs halen. 

De snelweg loopt redelijk dicht langs het Eerie meer, maar niet dicht genoeg om het meer te kunnen zien vanuit de auto. 

Tegen 2 uur komen we op de camping aan. Dankzij het extra stuk wat we gisteren gereden hebben. Er blijkt een prachtige speelplaats te zijn, Joëls ogen beginnen te glimmen als hij het ziet. Naast ons kampeert een hele familie; elk gezin in z'n eigen tent en alle kids kunnen de hele dag met elkaar spelen. Eigenlijk lijkt dat ons ook enorm gezellig, met z'n allen on een grote kring om het kampvuur, lekker kletsen met alle broers en zussen.

We hebben de droge westkust nu echt achter gelaten; onze tijd in Californië is voorbij. Dat maakt ons allemaal wat weemoedig - er liggen zoveel mooie herinneringen en we hebben zoveel mensen achtergelaten die een heel groot deel van ons leven uitmaken. 

Tijd voor weekend, om weer even bij te komen en te reflecteren. We zijn ook al bijna op onze nieuwe stek; de kortste route ernaar toe is no maar iets van 450 mijl. Woensdag kunnen we ons nieuwe appartement in dus we hebben de tijd om Pennsylvania te verkennen.

aflevering 12

Vrijdag 10 augustus - Chesterton, IN  - 280 mijl

We worden wakker onder loodgrijze luchten en besluiten om eerst de tent af te breken. De wind is koud dus we kleden de kids snel aan en zetten ze in de auto. Na een tijdje lijkt de lucht te breken dus in plaats van naar de Mac eten we ontbijt in de community room op de camping zodat de tent nog wat kan drogen - het had enorm gedauwd 's nachts. 

De zon zet door en alles wordt droog. Gisteren kregen we bij het inschrijven op de camping een munt waarmee je voor $1 een pond 'bratz' kon gaan halen. Dat klinkt te goed om af te slaan dus we rijden een van de Amana kolonies in om naar de meatshop te gaan. Het dorpje ziet er erg leuk en pittoresk uit; jammer dat we niet meer tijd hebben om te verkennen. De campsite was trouwens superschoon en de beheerders waren echt vriendelijk; je kon merken dat ze het iedereen naar de zin wilden maken. 

De 'bratz', echte Duitse braadworsten.

Rebecca vindt dat de omgeving op Rijssen lijkt. Ik laat het aan de kenners over om te beslissen of dat inderdaad zo is :). 

Ons plan is om vandaag voorbij Chicago te komen. Op de kaart hebben we een camping bij Chesterton, Indiana, uitgezocht. Dat betekent dat we vandaag in 3 staten zijn, nu nog in Iowa, na Davenport tot Chicago in Illinois en na Chicago rijden we Indiana binnen. 

Ik weet niet hoe goed je het op de foto kunt zien, maar hier steek je de Mississippi over...

....en dan rijden we Illinois binnen; een kleine staat (zeggen de mensen uit het kleine land) waar je in een paar uur van West naar oost doorheenrijdt. 

Er verandert verder niet zoveel, behalve dat motorrijders hier weer geen helm op mogen en dat je op de I-80 maar 65 mile/h mag in plaats van 70 (en 75 in Nebraska). 

We zitten nu al dagen op de Interstate 80, als je op Google Maps kijkt kun je het zo volgen. Dinsdag zijn we erop gekomen via de I-76 en we zijn er nog niet weer afgeweekt, behalve dan om bij de campsites te komen. East 80, daar heb je het inmiddels vertrouwde bordje.

We zijn ook zo vanzelf in een routine gekomen - 's ochtends staan we rond 7 uur op. Henk gaat havermout koken en thee zetten en ik rol de luchtbedden op en pak de slaapzakken in en kleed de kids aan. Dan gaan we eten en na 't eten was ik af en pak ik de doos in waar al onze borden, bestek, pannen en andere random kampeerbenodigdheden in zitten. Dat komt allemaal heel precies, want omdat we maar 1 doos mee konden nemen in plaats van onze gebruikelijke 2, zit die ene doos eigenlijk iets te vol. Maar Henk doet het echte preciesiewerk; breekt de tent af en pakt de auto in. Joel helpt met de tentpinnen uit de grond halen, dat vindt hij heel stoer. Rebecca maakt drinken voor haarzelf en Joel; dat houdt in water halen bij het kraantje wat al dan niet vlakbij de tent is en een smaakje erin oplossen. 

  Afhankelijk van hoever we door onze boodschappen heenkijk past alles gemakkelijk, net of eigenlijk net niet. In het laatste geval stapelen we wat extra dingen tussen de kids in. Ondertussen maakt een van ons, meestal Henk, koffie voor onderweg. En zo tussen 9 uur en half 10 zitten we weer op de weg. En we hebben de smaak helemaal te pakken. 

  Na een paar uur rijden door eersteklas chauffeur Prof. Eshuis stoppen we zo rond 1 uur om boodschappen te doen en/of te lunchen en dan stapt Mrs. Eshuis achter het stuur. Van het meisje dat het liefst 100 km/h reed op de snelweg is niet zoveel meer over na een jaar elke dag over de Californische snelwegen naar school rijden. En tussen 4 uur en half zes komen we op de plek van bestemming. Henk zet de tent op, ik doe bedden en binnentent, een van ons kookt, de ander maakt de slaapplekken klaar voor gebruik. Henk suggereerde dat we wel samen een boek konden schrijven 'Organized Camping Across The States with Children'. 

Een restarea langs de snelweg maakt een goed moment voor lunch. Tot groot plezier van de kids is er een speelplaats bij. Joel rent de auto uit - 'yes! I can be free and walk again.' Dat hebben we hem al vaker horen zeggen de afgelopen dagen. 

En nu even naar de Aldi! In Zuid-Holland.

South Holland, alweer een herinnering aan het vaderland. We zitten nu in de buurt van Chicago, na alle leegte is het nu ontzettend druk en vol. Lekker in de vrijdagmiddagspits. 

Weer een nieuwe staat, de tweede vandaag. Indiana. Nog zo'n 30 mijl te gaan voor we bij de volgende camping zijn. De camping ligt vlak bij Lake Michigan. De grote meren hier zijn de grootste zoetwater meren in de wereld. 

Tegen de tijd dat we bij onze bestemming zijn zitten a) campsites vol en b) regent het ontzettend hard. We besluiten dat 'nu' een goed moment is voor de lang beloofde avondmaaltijd bij de Mac. Onze clown heeft z'n eigen ideeën met de doos waar het eten voor de kids in zit.

Verder heb je bij de Mac internet zodat we ons plan bij kunnen stellen, want er zit nog veel meer regen in de lucht. We gaan over op plan B, een hotel. De hotels in de buurt zitten allemaal vol of hebben alleen nog hele dure kamers. Een telefoontje naar een van de hotels in de volgende plaats, South Bend, en daar hebben we iets gevonden. Betekent nog drie kwartier rijden, maar na een maaltijd gaat dat weer prima en het maakt de rit morgen korter omdat het hotel op de route voor morgen ligt. Onderweg komen we nog een Aldi tegen, misschien zitten ze ook wel in New Jersey!

Bob Knight belt ons zo'n beetje om de dag, wij zijn z'n 'unofficial family' zoals hij zegt en hij wil gewoon graag weten of het allemaal nog steeds goed gaat.