Waterpret

En hier wat plaatjes van de kids (m'n excuses voor het formaat, ik heb ze van facebook gekopieerd) - zodra het droog was mochten ze met laarzen aan naar buiten. Uiteraard kwamen ze niet droog weer binnen :-). Joel zat op z'n hurken te spelen en ja, z'n billen raakten het water, maar hij zat zo geconcentreerd te scheppen dat hij het niet eens doorhad. Totdat de volgende  bui er weer aan kwam en het wat donkerder werd. Hij kwam overeind, keek heel bezorgd naar mij en vroeg: 'Kun je mijn spulletjes uit doen? Ik ben helemaal nat!'.

     

Regen en een ondergelopen tuin

Serieuze regen hier. Minstens 10 centimeter over de afgelopen dagen en kennelijk genoeg om onze tuin onder te laten lopen....

Mijn werk

Het werk dat ik doe samen met het Science Museum in Santa Ana heeft de UCI website gehaald! (dankzij mijn collega Lori die de juiste contacten heeft bij UCI communciations).

Als je op deze link klinkt, kom je bij het verhaal - in 't Engels uiteraard. http://www.uci.edu/features/2010/12/feature_discovery_101220.php

Enjoy!

Ik ben Twee en Ik zeg.....

NEE!

Inderdaad.

Doe je ogen dicht en stel je voor....

een vroege ochtend, ongeveer kwart over 6. Joel wordt wakker en stapt met het verkeerde been uit bed.
Komt vervolgens ons wakker maken. 'Ik moet een plas'.

Als ijverige goede moeder zeg ik: 'O, mama zal je wel even helpen'.

'NEEEEE! Papa moet het doen!!!!'

En voordat papa zich overeind kan hijsen zit meneer in een driftbui. En deugt er niets meer.
De plas? 'NEEEE, ik moet geen plas. Ik moet een plas!!' Dat krijgt Henk dan nog net voor elkaar.

Dan aankleden... 'NEEEEEE, ik wil niet die trui aan.'
'O, wil je dan je pyjama aanhouden?'

'NEEE! Ook niet.' En dan komt het hoge woord eruit: 'IK. WIL. NIKS! IK. WIL. NIKS!'. Al brullend.

Hmm.... Henk en ik kijken elkaar eens aan. We weten weer hoe laat het is (afgezien van inmiddels half zeven, nog steeds 's ochtends). Buiten op het balkon dan maar - de plek om af te koelen. 'Time-out' noemen we dat. En de kleine man is het er helemaal mee eens.

'Joel, ga je stoppen met huilen?'
'NEEE!'
'Okay, dan doen we time-out op het balkon'. Prima...

en op het balkon brult meneer lekker verder.

Met enige regelmaat vragen we: 'Ben je klaar met huilen?' En afhankelijk van hoever meneer zit in het proces is het antwoord 'NEEE! Ik. ben. nog. NIET KLAAR!' of met nog wat nasnikken... : 'ja, ik ben klaar'.

En dan is hij weer z'n vrolijke zelf en vragen wij ons af wat er nou in vredesnaam aan de hand was.....

(en een dergelijke scene kan zich op willekeurige momenten gedurende de dag afspelen)

Tja.... ik ben twee en ik zeg nee.....

Foto Update

Hier met wat foto's een update van wat we de laatste maanden gedaan hebben.

Eind september zijn we, op een HETE zaterdag, met vrienden naar San Diego Wild Animal Park geweest. Een soort safaripark, met 'wilde' dieren.

Joel is duidelijk niet onder de indruk - zie je hoe rood z'n hoofd is? Het was echt ontzettend warm die dag en in het safaripark hadden ze op verschillende plekken vernevelaars aan waar je wat verkoeling kon krijgen. f

Onze enthousiaste pogingen om zelf groente te gaan groeien in onze achtertuin zijn half geslaagd. De maiskolven bleven erg klein; Rebecca heeft er een paar opgegeten en de rest hebben we aan Mimi gevoerd, die ze met groot plezier opgegeten heeft. De sinaasappeltjes zijn aan het rijpen - helaas is er tijdens een flinke windvlaag in een flinke regenbui een tak met een paar nog-niet-rijpe vruchten afgebroken.
Een waar succes waren de rode bieten - zie foto. Het leuke is dat je daar 2 keer van kunt eten - het loof  en de biet. En het was ERG lekker!

Broodbakkerij - dat blijft gestaag doorgaan. Henk is de master hier - zijn broden lukken (bijna) altijd perfect. 

Joel - verdiept in een ernstig boek of beter: ernstig verdiept in een boek. Sinds een maand of wat heeft hij het geduld om voorgelezen te worden. En daar kun je hem ook heerlijk mee kalmeren als hij weer es een groeistuip-driftbui heeft. 

De volgende drie foto's zijn van Halloween - groot kinderfeest hier. Op vrijdagmiddag 29 October waren de kinderen weer welkom in het winkelcentrum. Een waar genot om al die opgetogen kids mooi verkleed rond te zien rennen. Wij zijn samen met Selina en haar moeder geweest. Selina is hier in de zomer met haar ouders komen wonen. Ze is precies even oud als Rebecca, woont in het appartementblok naast ons en de twee zijn dikke vriendinnen. 

 De buit....

De kids eten nu nog iedere dag van het snoep - 'Mogen we een candy?'

Maandag 8 november hadden Henk en ik een heel bijzonder en speciaal uitje. Ik was via mijn werk in COSMOS (afgelopen zomer) uitgenodigd voor een galadiner met Californische Nobelprijswinnaars. Woehaa.... in 'The Getty Center' in Los Angelos. 'The Getty Center' is een museum. Een ervaring apart, waar we wel helemaal van genoten hebben. Op de foto zie je mij in m'n lange jurk, met de skyline van LA op de achtergrond. Je kunt zelfs de oceaan in de verte zien - het Getty Center ligt hoog zodat je een prachtig uitzicht hebt. Het enige wat wij daar moesten doen was genieten van het lekkere eten, praatjes aanknopen met de mensen en er was ook 1 gallerij geopend die we op ons gemak doorgelopen hebben. 

In die gallerij waren oude, echte, middeleeuwse boeken te zien. En zowaar - we ontdekten een oud Nederlands boek. Met veel moeite konden we de tekst ontcijferen - het bleek een passage te zijn uit de Lofzang van Maria in Oud Nederlands. 

Terwijl we de tekst stonden te ontcijferen ontdekten we dat een van de andere aanwezigen ook Nederlander is - hij woont al een jaar of 10 (kweet het niet precies meer in San Diego). 

Tijdens een wandeling door de 'begguluh' - de heuvels achter ons huis die in Joel's perspectief 'bergen' zijn. 

Joel verdiept in z'n treinset - een kraamkadeautje wat nu erg favoriet is. 'Ik gaat mijn traintracks pakken - kan jij mij helpen de traintrack maken?'

Rebecca met Selina en een ander meisje, een vriendinnetje van Selina. Op weg naar het park. Zo'n leuk gezicht - Becca hoogblond en Selina donker en zwart. En ze hebben echt meisjeslol samen - ze giechelen wat af. 

Vorige week had Rebecca vrij van school - het was Thanksgiving op donderdag 25 november en die hele week hadden ze vrij. Dus even nagedacht over wat leuke activiteiten en ziehier een resultaat: mini muffins, zojuist versierd door de kleine meid die de restanten van de chocola aan 't oplikken is. Thanksgiving hebben we gevierd met een man uit de kerk die ons uitnodigde om het bij z'n dochter en haar gezin te vieren. Het was enorm gezellig - met mensen die we nog nooit eerder gezien hadden. Ze hadden daar een meisje van 6, Bethany - tot groot plezier van Rebecca. De zondag ervoor, 21 november, hadden we een potluck dinner in de kerk en Eric, de dominee had gevraagd of ik dat wilde organiseren. Dat leek me wel wat - en er waren ruim 150 mensen uiteindelijk. Ben dus nogal druk geweest die week ervoor :-). 

Joel is zindelijk - behalve voor de grote boodschap, daarvoor vraagt hij nog om een luier. 

En, last but not least (en eigenlijk ook niet last...) .... Rebecca d'r eerste tand is eruit. Sinds een week ofzo. Waar blijft de tijd......