De regen die we hier begin december hadden is sneeuw in de bergen. Dus opeens, begin deze maand, hadden de hoogste toppen van de bergen die we in de verte kunnen zien (San Bernardino Mountains) letterlijk een witte hoed.
Afgelopen donderdag (31 dec) was het tijd voor onze eerste bergwandeling. Hermen, Henk en ik zijn in de auto gestapt en hebben in Angeles Forest, hier een goed uur vandaan, een prachtige wandeling gemaakt. Het was heerlijk weer, aangenaam warm in de zon en de uitzichten waren prachtig. Op een gegeven moment kon je door een vallei heen kijken; als je naar het oosten keek zag je de twee besneeuwde toppen van de San Bernardino Mountains, en naar het westen kon je helemaal de oceaan zien en zelfs Catalina Island, een eiland dat hier een paar kilometer uit de kust ligt. Bijna op het eind van de wandeling moesten we flink klimmen - het pad stond aangegeven in de beschrijving als: 'a faint path to your right, through the brushes'. Nou, inderdaad waren we het paadje de eerste keer voorbij gelopen, omdat het echt nauwelijks te zien was. En toen langs een smal paadje en dwars door stekelige struiken op weg naar de top. Ik blijk toch nog wat last te hebben van genetisch aangelegde hoogtevrees - op het laatst moesten we langs een smal pad over een richel die direct naast ons ettelijke meters steil naar beneden liep. Maar het was de moeite waard! We stonden op 3000 m hoogte en hadden een prachtig uitzicht.
Hier komen wat foto's:
Boomwortels op/in de bergwand - poging om water vast te houden.
Uitzicht richting het oosten - de witte toppen zijn van de San Bernardino Mountains.....
...en naar het westen - de Pacific!
aan de top. Halverwege de foto zie je de weg lopen waarover we aankwamen.
Op de top - uitzicht naar de andere kant. California skyline van bovenaf.....
De gebroeders Eshoes oet Riess'n. Doar zit ze wa bouw'n op 'n boarg.
Pappa Razzi
En weer terug..... Hermen is iets sneller dan ik.
Zwarte bomen - sporen van een grote bosbrand die hier in 2002 plaatsvond. Verbazend om te zien hoe de natuur zich weer herstelt heeft. In dichte stukken bos waar de brand geweest is, was er nog heel weinig ondergroei, maar de open stukken waren weer groen.
Een welverdiende kop koffie/chocola in Mt. Baldy Lodge - en aangezien Hermen en ik dikke vrienden zijn.... doen we dat even met de aloude Nederlands vriendschapsdronk.
En verder: Oud en Nieuw gaan hier bijna ongemerkt voorbij. Geen kerkdienst (waren we al gewend van Engeland), geen vuurwerk (huh...? - maar gelukkig had Hermeum wel een paar pakjes sterretjes uit Chinatown naar Irvine gesmokkeld - tot grote vreugde van Rebecca) - de winkels gingen nu savonds om 6 uur dicht in plaats van 10 uur, GEEN sneeuw of vorst, WEL strandwandelingen, korte mouwen, hotdogs bakken op het camping kooktoestel op het strand en een (geheel onvrijwillige en ongewenste) voorjaarsduik van Joel in een plas zeewater op het strand (en natuurlijk waren we niet van plan om het water in te gaan dus hadden we natuurlijk geen droge kleren bij ons en heeft Joel de rest van de middag vervolgd in een fleecevest van ma).
We hebben wel oliebollen gebakken - erg lekker! En we hebben een nieuw pianotalent in huis:
PS: reacties op deze blog zijn altijd welkom! en leuk! - dan krijg ik tenminste niet het idee dat ik alleen voor mezelf zit te typen ;-)
Groeten,
de redactie (die op dit moment van twee kanten een hoofd- en nekmassage krijgt van de gebroeders Eshoes oet Riess'n) onder toeziend oog van een breiende (schoon)moeder.
Officieel Geocities 'waarmerk'. 
To Eat Or Not To Eat....
