Taal perikelen

"Dus jullie kinderen spreken ook Nederlands?" vragen mensen ons regelmatig - al dan niet in het Nederlands.

Spreken is lastig; vooral voor Joel. Rebecca doet het beter en kan redelijk een gesprek voeren in het Nederlands.

Begrijpen gaat beter. Dacht ik.

Totdat ik een paar weken geleden enthousiast iets aan het vertellen was tegen Joel, in het Nederlands (we doen echt wel ons best). En hij me niet-begrijpend aankeek. En ik dacht: 'dit is het dus. Hij snapt niet waar ik het over heb'.

Omdat beide kids het zo leuk vinden om in hun fotoboek te bladeren, heb ik me dapper voorgenomen om die boeken dus ook maar bij te houden - gewoon nog ouderwets met foto's laten afdrukken, knippen en plakken. Joel zat onlangs weer eens in zijn boek te bladeren. Ik had net een nieuwe lichting foto's besteld - vakantie dus dan heb je tijd voor zulke dingen. In dat fotoboek schrijf ik ook het een en ander in 't Nederlands. Niet meer dus: "Mom, from now on, can you write EVERYTHING in my book in English so I can actually read it?"

Maanden geleden had Rebecca zich dapper voorgenomen om elke dag een Nederlands woord te leren. Het alfabet speelgoed wat je op de bovenste foto ziet, werd naar boven gehaald en een paar weken lang ging het goed. Inmiddels ligt het ding onder haar bed. Maar Rebecca is er trots op dat ze geen Amerikaan is en dat motiveert haar om echt haar best te doen om Nederlands te blijven kunnen praten. Schrijven is een ander verhaal. Brieven naar Carola worden altijd getypt in Word, en dan probeer ik er op tijd bij te zijn om de nederlandse spelling controle aan te zetten. Ze komt een heel eind, zie je? Maar er schiet ook nog wel eens wat bij door:

Wat denk ik vaak terug aan de Engelse lessen van mevrouw Brouwer op de Fruytier. Ik herinner me nog dat we op een dag met z'n allen afgesproken hadden dat we alleen nog maar Engels zouden praten in de klas. Zij was er heel goed in om ons op ons gemak te stellen en ze had het geduld om ons, soms via een omweg, naar de juiste woorden te helpen; allemaal in het Engels. Maar wat zag ik er tegenop om iets te zeggen in het begin. Wat ben ik nu blij met haar degelijke lessen, want kijk, als je zulke briefjes krijgt...

Soms vragen mijn studenten aan mij hoe je een bepaald woord moet spellen. Alle sms-jes waar zij mee groot gebracht zijn, dragen niet altijd bij aan een goede beheersing van de spelling. Het gaat niet eens altijd om vak-specifieke woorden. En dan zeg ik (in het Engels): "joh, realiseer je dat je nu aan een buitenlander vraagt om een woord te spellen?" 

Het houdt onze kids wel bezig, die talen. Een geliefd gespreksonderwerp is hoe je Nederlandse woorden zo kunt schrijven dat 'american people' ze toch goed uitspreken. 'Oom' wordt dan 'ome' of 'oam' bijvoorbeeld. En waar ze de grootste lol om kunnen hebben samen is als ze gaan proberen om typische nederlandse klanken te gaan uitspreken zoals een 'american person' dat zou doen. 'Gezicht' bijvoorbeeld is een heel lastig woord door de twee g-klanken. En dan zijn ze opeens heel trots dat zij dat wel kunnen zeggen en de 'american people' niet. En onder groot geschater zitten ze dan te proberen om zo'n woord op z'n engels uit te spreken.

EindeJaars

Het weer is van slag.

Bijna 20 graden rond de Kerstdagen; we hadden gedacht dat we dat achtergelaten hadden in California. Maar nee, dit jaar niet. 

Olieprijzen zijn ook van slag en benzine is goedkoper dan iemand had kunnen denken - vorige week hebben we onze bijna lege tank gevuld voor $18 - de gasprijs was omgerekend 40 eurocent per liter. 

Uiteraard moedigt dit mensen aan om meer grotere autos te kopen; en omdat niet iedereen de cash heeft om zo'n auto te betalen, kun je tegenwoordige autoleningen met een looptijd van 8 jaar afsluiten. Met als gevolg dat je dus jarenlang in een auto rijdt die minder waard is dan je aan lening hebt openstaan. Amerikanen zijn toch wel zo dol op lenen. Helaas vertaalt het zich nog niet in goedkopere vliegtickets :-). Stiekem hadden we gehoopt dat we deze winter voor 500 euro pp. een keer extra naar Nederland konden vliegen. 

Donald Trump vergadert gestaag z'n aanhang onder de Republikeinen. Die man is er toch wel zo goed in om respectloos over vrouwen, immigranten, moslims en mensen met een gewoon inkomen te praten. Hij lijkt in te spelen op de angst die er leeft onder de mensen. Wij hopen maar dat alle aandacht voor hem een beetje uitgeblust is tegen de tijd dat de echte kandidaatsverkiezingen plaatsvinden, zodat er dan een kandidaat met inhoud naar voren kan komen. 

De grote koopgekte is nu gelukkig bijna voorbij - vanaf Thanksgiving to de dagen na Kerst houdt het niet op. De aanbiedingen stromen je mailbox binnen en ik persoonlijk vindt het soms maar lastig om te ontkomen aan het gevoel van 'ik heb dit eigenlijk toch wel nodig'. 

Daarom proberen we er veel op uit te gaan met de kids - 

- een wandeling langs het strand levert verassende vondsten op - een intacte kokosnoot, een verdwaalde croc (in Joel's maat; helaas hebben we de andere niet gevonden); een werklaars (niet op de foto)

             

 - een snelle trip naar de Great Falls in Paterson. Ooit waren de Great Falls de letterlijke motor van veel industriele bedrijvigheid in Paterson - energie werd opgewekt door waterkracht. Maar het kanaal wat gegraven was om het water om te laten lopen voor een extra waterrad is droog en de industriele panden staan leeg en vervallen of zijn omgebouwd tot appartementen complexen. De Great Falls voorzien nog wel steeds in de energiebehoefte - de waterkracht centrale kan genoeg energie opwekken om 11,000 huizen van energie te voorzien.

- op een zaterdag in november zijn we naar een maisdoolhof geweest met een bevriend gezin. Je bent daar zeker wel een goed uur mee bezig voordat je de uitgang hebt gevonden en het is altijd heerlijk om de kids zo enthousiast te zien en om lekker buiten te zijn. 

En temidden van alle drukte staan we stil. Stil bij een Kind, in het leven dat Hij geeft. Deze kersttijd moet wel veel lijken op de omstandigheden waaronder Jezus geboren werd - een tijd waarin Israel een regering had die ze niet zelf gekozen hadden en in een gezin wat ontheemd was door een gedwongen census.  

Door de eeuwen heen komen de woorden tot ons. Woorden van leven; niet gebaseerd op angst maar op dankbaarheid, vergeving, liefde:

"Therefore, as God’s chosen people, holy and dearly loved, clothe yourselves with compassion, kindness, humility, gentleness and patience. 

Bear with each other and forgive one another if any of you has a grievance against someone. 

Forgive as the Lord forgave you. 

And over all these virtues put on love, which binds them all together in perfect unity.

Let the peace of Christ rule in your hearts, since as members of one body you were called to peace. 

And be thankful.

 Let the message of Christ dwell among you richly as you teach and admonish one another with all wisdom through psalms, hymns, and songs from the Spirit, singing to God with gratitude in your hearts. 

And whatever you do, whether in word or deed, do it all in the name of the Lord Jesus, giving thanks to God the Father through him."

Gelukkig nieuwjaar voor jullie allemaal!

Terugblik

(O)ma en Joke zijn weer weg. En voordat de heimwee toeslaat ga ik snel even wat foto's posten van de heerlijke tijd die we samen gehad hebben.

De kids hadden een mooi welkomstbord gemaakt:

Toen ze er net waren, was het nog heerlijk weer en konden we lekker buiten eten. De plekken naast oma waren standaard bezet door de kids.

Voor ons jubileum hadden we een lekker ijstaartje gekocht - dat valt bij de kids goed in de smaak... Ik had hem in 't nederlands laten opspuiten.

Je krijgt er wel een hele blauwe tong van!

Twaalf-en-half jaar wordt hier niet echt zo speciaal gevierd; wij hebben ook gewoon gewerkt enzo die dag. 's Avonds hebben we buiten een vuur gemaakt zodat de kids 's mores konden maken. Vervolgens hebben we met de 's mores stokken vuurtekeningen gemaakt en Henk kwam erachter dat je daar hele toffe foto's van kan maken als je de sluitertijd goed instelt...

Al met al goed voor een gezellig avondje met de kids. Ma en Joke waren die week aan het rondtrekken. 

Ma heeft een geweldig kado voor ons gemaakt - de tranen sprongen me ervan in de ogen.. Daar gaan we heel veel plezier aan hebben.. en kijk naar de prachtige, uitbundige kleuren en patronen! Je moet hem eigenlijk van dichtbij bekijken, dus bij deze is iedereen uitgenodigd om dat een keer te komen doen. 

 Toen oma weer terug was, wilde Rebecca graag oliebollen bakken.

Op een mooi zaterdagmiddag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt door een natuurgebied hier vlakbij. Als je aan de rand staat, kun je bij mooi weer NYC zien liggen. Daar heeft Henk 'officieel' m'n hand gevraagd voor de volgende 12 1/2 jaar :-). Ik heb graag 'ja' gezegd. 

Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, ben ik vooral blij en dankbaar. Toen we trouwden was Henk nog lang niet stabiel en was het vaak nog erg moeilijk samen. Er is zoveel genezing en heling geweest in de afgelopen jaren en we hebben het zo goed met elkaar nu!

Rebecca moet elk jaar even opmeten of ze al even lang als oma is; je ziet dat ze al aardig in de buurt komt. 

Op een maandag hebben we de kids uit school gehaald en zijn ze samen met oma en Joke naar het vrijheidsbeeld geweest. Het was een prachtige, koude dag. 

Henk en ik zijn getrakteerd op een concert; dat was geweldig en het was ook heerlijk om samen weg te kunnen gaan. Een paar avonden daarna werden we getrakteerd op een etentje samen (dankjewel broers en zussen Eshuis!).

Al met al waren het heerlijke weken. Met niet te vergeten de dingen die je niet op de foto ziet, maar die zo'n tijd samen wel zoveel waarde geven - elke avond samen warm eten om de tafel, 's avonds kletsen in de kamer, voorlezen, bijpraten - noem maar op!

Gedicht

Rebecca moest pas een autobiografisch gedicht schrijven. Het meeste wisten we al - behalve dat ze graag een guinea pig wil. 

Nu dus maar snel een trip naar de Niagara Falls plannen :-)

Verjaardagen enzo

Het is alweer flink lang geleden dat ik deze blog heb bijgewerkt. Daarom snel wat foto's van het verjaardagsfeestje wat we eind september voor de kids hadden georganiseerd. We doen dat de laatste jaren altijd een paar weken nadat school weer begonnen is; in augustus zijn er zoveel gezinnen met vakantie (inclusief wijzelf)....

Het was weer supergezellig! Met Rebecca en de meiden had ik een gourmet georganiseerd.

Henk had met Joel en de jongens een Lego challenge opgezet - ze moesten een auto maken van lego en de auto die het snelst van de racebaan (de dag ervoor met Joel in elkaar geknutseld van al het hout dat we geerfd hebben toen we dit huis kochten) afging won een prijs. Groot enthousiasme alom!

Verder hebben we het inmiddels traditionele snoephappen (Starburst Dunking zoals de kids het noemen) gedaan en ballon trappen. Snoephappen is echt een spelletje wat uit Nederland komt, dat kent hier niemand. Groot plezier altijd weer, vooral als het een warme dag is.

En tot slot was er een heerlijke ijstaart die er goed inging. Zo heerlijk om al die kids te zien zitten genieten!

Voor m'n gevoel is de zomer voorbij na het verjaardagsfeestje. Maar we hebben nog steeds hele mooie dagen, en we genieten zo lang mogelijk van buiten eten en koffie drinken en af en toe en vuur maken. Voor je het weet komt de eerste sneeuw en ligt de tuin weer maanden in het wit. 

En nu zijn we heerlijk aan het genieten van (o)ma die hier is met een vriendin. Wat is het toch fijn om familie op bezoek te hebben!

Het gevaarte wat je op het gras in de tuin ziet staan is onze nieuwe 'All American Sun Oven'. Daar hadden we al eens vaker naar zitten kijken online en na weer een enorm warme zomer waarin het wekenlang overdag 35 graden is, hebben we de knoop doorgehakt en hem aangeschaft in de hoop dat we het koken helemaal naar buiten kunnen verplaatsen als het weer zo warm is. We hebben van het prachtige nazomerweer gebruik gemaakt om de oven flink te testen en hij werkt boven verwachting. Als je geinteresseerd bent, kun je hier meer lezen. We hebben er inmiddels stoofschotels, brood, cakes, omelet en soep in gemaakt. 

Groets!

Taconic State Park

We zijn gisteren teruggekomen van een heerlijke vakantie week. De planning was last-minute, dus onze bestemming werd vooral bepaald door wat er nog beschikbaar was. En zo kwamen we in Taconic State Park terecht; een state park in de staat New York; iets meer dan twee uur rijden naar het noordwesten. De Taconic Mountains is een bergketen die op de grens van New York en Connecticut/Massachusetts/Vermont ligt.

We hadden een cabin gehuurd aan de Bash Bish brook (beek). Vanaf de cabin was het ongeveer driekwart mijl naar de Bash Bish Falls, die net in Massachusetts liggen en de hoogste waterval van de staat zijn. We konden dus ook weer een nieuwe staat op ons lijstje van 'staten waarin we geweest zijn' zetten.

Iedere dag zijn we op z'n minst 1 keer naar de waterval toegelopen; het was daar heerlijk. Grote rotsblokken maken voor veel klim- en klauter plezier en op een of andere manier kun je eindeloos naar het geluid van vallend en stromend water luisteren.

Onze cabin was diep in het park, tegen de helling van een berg (lekker koel 's nachts) en we waren helemaal off-the-grid. Veel spelletjes, voorlezen, lezen, breien, kletsen, en wandelen dus.

Op dinsdag regende het en hebben we rond de vallei gereden. Een ontzettend mooi gebied - rijk in natuurschoon. Appelbomen, beladen met appels groeien langs de weg en alles is zo groen. En met heel veel armoede - verwaarloosde en achtergelaten huizen. Ooit was er industrie - Taconic State park was een ijzermijn totdat de mijn dichtging begin 1900 en de staat het gebied opkocht om het beschermd gebied te maken. De industrie is weg. Sommige grote boerenbedrijven floreren, maar verder is er gewoon geen werk. Dat werd bevestigd in gesprekken met de mensen in de kerk die we op zondag bezochten; mensen gaan vooral hierheen als ze met pensioen gaan.


Hier wat foto's!

Chinese checkers: 

Zo staken we de beek over om op de trail naar de waterval te komen. 

Staatsgrens:

Bash Bish Falls:

Heel schoon en enorm KOUD water... maar we hebben erin gezwommen! Eerste keer voor Becs en mij om in een waterval te zwemmen. 

Joel gaat mij achteraan en heeft zich ontwikkelt tot kampvuur deskundige. Deze vakantie heeft Henk hem geleerd een lucifer aan te steken. Sommige studenten in ons General Chemistry lab durven dat nog steeds niet. 

 Silly faces :-)

Cabin - het wordt avond. 

Nog meer waterval foto's - zoals je ziet waren er direct na de grote waterval nog een paar kleinere. Dit was net voordat er een bui losbarstte; het licht is dan altijd erg goed voor foto's. 

 Op donderdag hebben we een lange (9 km) wandeling gemaakt; eerste keer voor de kids. Drie mijl omhoog, drie mijl naar beneden. Het uitzicht was geweldig!

 Chipmunk (hoe heten die beesten in het Nederlands?) die met plezier een appelklokhuis opeet. 

Het moet hier in de winter prachtig zijn, als alle heuvels en velden wit zijn :-) Misschien tijd voor de volgende trip. Alleen denk ik dat we dan eerst een stevigere auto moeten kopen....