COSMOS pics

Ik sta nu weer aan het eind van een maand COSMOS. Voor degenen die het niet weten: COSMOS is een zomerschool die plaatsvindt op 4 verschillende campussen van de University of California. Middelbare scholieren kunnen zich inschrijven voor verschillende klassen. Ze volgen colleges van professoren, werken in het lab en zetten hun eigen onderzoek op en zijn een maand lang intern (alhoewel ze in het weekend naar huis mogen) Elke klas heeft 1 docent, onze taak is vooral procesbegeleiding van het zelfstandig onderzoek en het maken van een research poster. Aan het eind van de maand is er een officiele posterpresentatie, waar ze hun onderzoek kunnen uitleggen aan hun ouders en wie ze ook maar uitgenodigd hebben. De laatste middag is er een officiele certificaatuitreiking, dat gaat allemaal erg Amerikaans. Ik wil jullie graag wat foto's laten zien - het programma betekent heel veel voor mij. Het raakt me zo diep om te zien hoe er voor veel leerlingen een wereld opengaat die ze van tevoren niet hadden kunnen bedenken. Veel studenten komen uit achterstandsmilieus en voor hen is dit een speciale ervaring waardoor het voor hen veel meer realiteit wordt dat zij over een paar jaar ook aan een universiteit kunnen studeren en onderzoeker kunnen worden.

OK - hier wat foto's!

De laatste dag - iedereen in nette kleren. Het meisje helemaal links komt uit een gezin waar de moeder er een tijd alleen voorgestaan heeft. Het middelste meisje heeft een zgn. internship gewonnen bij een van de professors hier, wat erop neerkomt dat ze 3 weken bij hem in het lab mag werken. Ze was zo blij! Ik sprak haar vader op de laatste dag en die vertelde me dat ze hem 's avonds laat nog gebeld had en zo enthousiast was dat hij niet eens kon opmaken wat ze nou wilde zeggen. 

Drie studentin in officiele kleren bij hun poster over fluorescentie.

Twee andere meisjes uit mijn groep zijn hun poster aan het uitleggen aan de COSMOS directeur (of directrice)

Twee studenten bezig met hun onderzoek in het lab. Josh, de jongen achteraan, komt uit een inner-city school in Los Angeles, overheersend zwart en vol met leerlingen die al diverse traumatische gebeurtenissen achter de rug hadden. Het was een enorme cultuurschok voor hem om hier te zijn, maar hij heeft het fantastisch gedaan. Hij had z'n scheikundedocent uitgenodigd voor de laatste dag. Ik heb een tijd met de docent staan praten; een nog jonge man die twee zware jaren op Josh's school achter de rug had. Hij vertelde hoe vermoeiend het is en hoeveel energie de docenten in de leerlingens steken om ze 'erbij' te houden en om ze gemotiveerd te houden. Ik bedankte hem dat hij ondanks alle drukte toch gekomen was en hij zei: 'Het is zo geweldig om Josh zo te zien, zo enthousiast en in contact met andere studenten. Nu weet ik weer waar ik het voor doe.' En dat kan ik me dan zo goed voorstellen. Dat maakt voor mij de hele maand goed, dat je mensen zo aan kunt raken.

De hele groep in labjassen. Ze waren zo enthousiast over de labjassen dat ze afgesproken hadden dat ze op de eerste labdag 's morgens op de verzamelplaats hun labjassen al aan zouden doen. 

Een deel van de groep met prof. Apkarian, die tegelijk ook mijn directe 'baas' is (bijna was)

Derek met mooie resultaten

Mijn mede-docenten

Indruk van de afsluitingsceremonie met ouders, bekenden, professoren, een hele zaal vol mensen

Prof. Potma (een nederlander uit Friesland) geeft uitleg over hoe moleculen in en uit fase kunnen bewegen

De hele club op het strand - de laatste woensdag nam prof. Potma ons  mee naar het strand en heeft hij uitgelegd waarom de lucht blauw is op aarde maar zwart als je op de maan staat en diep water ook, zand wit en de horizon vaak ook. Alles gerelateerd aan breking van licht en de interactie van fotonen met materie. 

Monika aan het werk aan haar poster in mijn kantoor. 

Zo, gewoon een indruk! 

Nu nog een maand vakantie en dan op naar m'n nieuwe school!

Groets,

Petra

Zomer enzo

Zo - 't is alweer veel te lang geleden dat ik hier wat op gepost heb! De laatste maanden zijn hier ontzettend snel gegaan. Alhoewel - ik heb ooit eens ergens gelezen dat het niet de tijd is die voorbij gaat, maar 'de tijd staat stil; wij zijn het die voorbij gaan'. En daar zit ook wel wat in.

'Es kijken - waar zal ik beginnen. Rebecca is klaar met haar eerste jaar op school. Haar rapport (zonder cijfers gelukkig) was erg goed. Ze begon het jaar onder gemiddeld, maar zit nu overal op of boven het gemiddelde en volgens de juf is ze een plezier om in de klas te hebben. Daar zijn we erg blij mee. Als traktatie heb ik haar meegenomen naar de 'Nails en Spa' boetiek waar ze haar nagels mooi gelakt kreeg.

Onze kleine meid is een echt meisje - los haar, scheiding, haar half over je schouder laten vallen.... Pfff, van wie ze dat toch allemaal heeft!

We hebben er twee campingtrips opzitten, een in april met elkaar en een eind mei met de kerk. Die in april was speciaal; we zaten midden in de heuvels op een kleine camping en daar was 's nachts ZOVEEL leven! Hordes coyote's hoorde je langszoeven en een soort vogel liep om onze tent heen een geluid te maken wat we allebei absoluut niet thuis konden brengen. Maar je bent er altijd heerlijk uit met kamperen! Hier wat foto's:

Rebecca met Collin (die sinds de camp-out haar boyfriend is) en Collin's zusje Hallie. Ze hebben samen kikkers gevangen en hier zijn ze aan 't knutselen met de schuimdingetjes die oma Eshuis lang geleden eens uit Nederland opgestuurd heeft. 

Op weg naar de campsite, om je een indruk te geven van het hoogteverschil.

Dit was waar we in april zaten. Het plaatsje midden in de foto was de campsite. 

Weer thuis - iets aan het bakken!

Donderdag 16 juni - zondag 19 juni was het Annual Conference van de kerk. Wij waren gevraagd om onze gemeente te vertegenwoordigen dus we hebben een paar dagen in Redlands doorgebracht. Dat was erg interessant, vooral om de kerk in het grotere geheel te zien. 't Was gaaf om te zien hoeveel verschillende culturen er aanwezig zijn in dit kerkverband, Aziaten, Duitsers, Samoas, Hispanics, Afro-Americans, en natuurlijk een paar Nederlanders! Op een aantal momenten kon iedereen in z'n eigen taal hardop bidden, dat was best speciaal. Deed me denken aan de allereerste pinksterdag waar iedereen in z'n eigen taal de boodschap van verlossing kon horen. 

Met z'n allen zingen in de kerk waar alle centrale vergaderingen waren.

Een jeugdgroep van Hawaii in traditionele kleren en met traditionele muziek en dans.

Vorige week was het Vacation Bible School in de kerk. Joel en Rebecca zijn er allebei geweest, elke morgen van 9 tot 12:15. Ze hebben het enorm naar hun zin gehad, samen met 110 andere kinderen. 

Rebecca met haar boyfriend in VBS tenue. Op dit moment zijn we voor Collin's kikkers aan 't zorgen (jawel, die ze gevangen hebben tijdens de campout). Je kunt je voorstellen dat Rebecca heel goed voor de kikkers wil zorgen. 

Joel aan het eind van de week met al z'n knutselwerkjes in de VBS-tas. Je kunt zien dat hij het naar z'n zin heeft. 

En, last but not least, tot vreugde van veel mensen inclusief onszelf en minder vreugde van sommige anderen: ik mag weer gaan lesgeven! Ik ben aangenomen op Whittier Christian High School als scheikunde docent. Op dit moment ben ik volop bezig met COSMOS, dat laat me weer helemaal realizeren hoe ontzettend veel voldoening het me geeft om met een groep tieners bezig te zijn. Op naar volgend jaar dus. De opvang voor Joel regelen vinden we allebei best spannend; hoe zal hij erop reageren enzo? VBS was een goeie test wat dat betreft, elke morgen zonder mij. Jullie gaan er vast meer van horen!

Hartelijke groeten uit WARM Irvine!