Negen

Onze meis is alweer negen jaar geworden.

Groot worden vind ze eng; het liefst wil ze altijd blijven zoals ze nu is. Kind.

Voor haar verjaardag had ze een weefraam (ik moest het Nederlandse woord echt opzoeken) bovenaan haar verlanglijstje staan. Op school is ze het afgelopen jaar voor het eerst met weven in aanraking gekomen; daar gebruikten ze karton om op te weven.

Op Amazon had ik een prachtig weefraam van hout gevonden.

De 'taart' was watermeloen - een van Rebecca's favorieten. 

Precies vandaag kwam het pakketje van oma aan - ontzettend bedankt! 

Op de morgen van Becca's verjaardag zijn we, op haar verzoek, weer naar het Liberty Science Center geweest. We hebben daar van de zomer een jaar pas voor aangeschafd; de kids (en wijzelf) gaan daar zo graag even naartoe. Vandaag luisterden en participeerden we in uitleg over electriciteit. Daarna konden we aan de slag met allerlei manieren om electriciteit op te wekken. 

Een favoriet van de kids is de 'Touch Tunnel'; een tunnel/doolhof waar het helemaal donker is en waar je op de tast doorheen moet kruipen. Je wordt in de gaten gehouden met speciale camera's en als je in paniek raakt kun je met je hand wuiven; dan kunnen ze lampen aandoen van binnen. Van paniek is bij deze twee geen sprake....

Als verassing gingen we in de middag naar het Vrijheidsbeeld. Dat stond twee jaar geleden al op Rebecca's verlanglijstje; toen we hier net aankwamen. Alleen hadden we toen niet door om echt bij het Vrijheidsbeeld te komen, en kwam het erop neer dat we er met een pontje langsheen voeren. Deze keer wat uitvoeriger gezocht en de juiste pont gevonden. Rebecca vindt zulke historische dingen prachtig en deze keer was het extra speciaal omdat Bob bij ons was. Hij had het Vrijheidsbeeld nog nooit bezocht en voor hem, als geboren en getogen Amerikaan was het heel speciaal. 

Becca en Joel op een replica op ware grootte van de voet van Lady Liberty - in het museum. Het museum was heel indrukwekkend - ze lieten daar de geschiedenis van de ontwikkeling en bouw van het beeld zien. Je kon ook geluidsfragmenten horen van immigranten uit het verleden en wat het voor hen betekende om het Vrijheidsbeeld te zien - het eerste wat je zag als je vroeger de VS binnenkwam omdat iedereen eigenlijk hier binnenkwam (voordat California 'ontdekt' en open was). 

En als afsluiting van de dag thuis een vuurtje gemaakt in een fire pit die ik onlangs op een garage sale op de kop getikt heb. Met 's mores. 

Aan het eind van de dag vroeg ik haar hoe het was om 9 te worden. Niet zo heel erg. Maar groter worden... nee, dat zag ze nog steeds niet zitten. 

Abundant Summer

Wij hebben zo'n heerlijke zomer gehad met elkaar! De kids, de tuin, vriendjes en vriendinnetjes, volwassen vrienden, trips, tussendoor werk... een zomer vol rijkdom!

Hier zomaar wat foto's -

Dominee Eric en Miss Karen uit Irvine kwamen langs en we hebben een heerlijke en gezellige lunch in de achtertuin gehad.

Joel en Gabriella in het park - met ijsjes die, getrouw aan de typisch Amerikaanse traditie, veel te veel kleurstof hebben. Wat natuurlijk wel heel leuk is - groene, rode en blauwe tongen. 

Homeschool - om tijdens de LANGE vakantie niet alles wat we op school geleerd hebben te vergeten. 

De Pavanello family op bezoek - eten gaat er wel in na een middag in het zwembad.

Rebecca en ik klaar om naar een 'English Tea' van de meisjesclub van de kerk te gaan. 

Joel op de klimmuur in het Liberty Science Center - waar we deze zomer heel wat keren naar toegeweest zijn. 

Trekdrop van oma - helemaal uit Nederland

Joel en Henk zijn samen naar een Lego tentoonstelling geweest als onverwachte verassing.

Joel in een rustig moment - even muziek luisteren, helemaal voor zichzelf. 

Samen met papa een helm van Lego gemaakt.

Wachten op de 4th of July fireworks

Op een middag ontdekte ik deze rups in de tomaten - langer en dikker dan mijn wijsvinger. Nadat ik over de eerste schrik heen was, hebben we hem gepakt en goed bestudeerd. Via Internet kwamen we erachter dat deze rupsen in een paar nachten al je tomatenplanten kaal kunnen eten. Direct dus alle planten afgezocht, en de dagen daarna ook nog flink alles in de gaten gehouden, maar gelukkig bleef het bij deze ene...

en (afgezien van elke dag van de struik eten) dit is de eerste tomaten oogst - goed voor 4 porties pasta saus. En zo heb ik voor het eerst in m'n leven tomaten 'ingemaakt'.

Becca en Joel bij de waterval waar ons dorp z'n naam aan ontleend. 

Yarn dolls maken met Valentina; een vriendinnetje uit de kerk. 

Gourmetten met Sophia, een ander vriendinnetje uit de kerk. 

We hadden nog ergens een zakje watermeloenzaden liggen. Die hebben we dus maar gepoot - en nu hebben we vier rijpende meloenen. Twee ervan zijn inmiddels alweer groter dan op de foto. Zo leer je ook weer nieuwe dingen - Henk en ik hebben allebei geen idee van hoe je weet of een meloen rijp is. Dus hebben we ons groente/fruit boek en Internet erop nagelezen. De praktijk moet nog uitwijzen of we het 'goed' hebben want ze zitten nog aan de struik. 

Toen ik mijn tweede 4-weken werk sessie erop had zitten, zijn de kids en ik twee nachten wezen kamperen. Het was ontzettend gezellig. De camping bleek naast een historisch dorpje te liggen, waar zo'n 150 jaar geleden James Allaire een compleet bedrijf had om stoom boot motoren te maken. Alles was op locatie - het ijzer werd gewonnen uit de grond, verwerkt in een enorme furnace, het dorpje had een smit, bakker, houtbewerker, warenhuis en huisjes voor de werkers. Heel veel van de gebouwen worden in hun originele staat onderhouden en daar kun je dus ook gewoon in. Daar word je wel even stil van hoor, als je ziet met hoeveel minder de mensen het konden doen vroeger. Qua ruimte zowel als qua spullen. Op een gegeven moment liepen we door het 'herenhuis' waar Mr. Allaire en z'n gezin woonden. Dat was 'the mansion'; het luxe huis met de grote kamers. We liepen langs de slaapkamers en Rebecca merkte terecht op: "Hey mama, Mr. Allaire's slaapkamer is nog kleiner dan mijn slaapkamer". Terwijl ons huis voor Amerikaanse begrippen 'klein' is. Op vrijdag, voordat we weer naar huis gingen hebben we een roeitochtje gemaakt op het Manasquan River reservoir. 

en 's avonds natuurlijk het kamvuur met de 's mores.... 

Rebecca en Grampa Bob die hier een kleine week geweest is. De Mexicaanse hoed had Rebecca net gekregen van het restaurant waar Bob ons mee naartoe genomen had. 

Op een garage sale hier in de straat tikte ik voor een paar dollar een fire pit op de kop; nu kunnen we af en toe een kampvuur (met 's mores) in de achtertuin maken. Tot groot plezier van de kids (en mijzelf niet te vergeten). 

New York vanaf het Vrijheidsbeeld - waar we op Rebecca's verjaardag (hierover meer in een volgende post) naartoe gegaan zijn met Bob. 

Gebouwen op Ellis Eiland, waar alle immigranten vroeger binnen kwamen en medisch gekeurd werden. Dit eiland ligt in de Hudson River, voor New York. 

Het vrijheidsbeeld - vanaf de ferry die ons er naartoe bracht. 

Nog een stadsplaatje.

En op de laatste zaterdag hadden twee mensen uit de kerk aangeboden dat ze wel op de kids wilden passen zodat Henk en ik een keer samen wegkonden. Dat hebben we met beide handen aangenomen, omdat we zo'n kans maar heel weinig krijgen. Een tijd geleden had iemand ons een fietsdrager gegeven; die hebben we op de auto geinstalleerd. Fietsen erop en naar Fort Lee gereden. Daar hebben we de auto geparkeerd en vandaar zijn we over de George Washington brug New York ingefietst. Of eigenlijk erlang - er loopt een fietspad langs de Hudson River helemaal van boven naar onder. Op de terugweg lekker samen wat gegeten in een restaurantje aan de rivier - heerlijk. En we bedachten dat we maar net als onze ouders zijn; die ook genoten en genieten van fietstochten samen....

Laten jullie ook weer een keer wat foto's zien? Van de zomer en van de kinderen en jullie zelf...

Liefs,

Verjaardag

Heel lang naar uitgekeken....

Heerlijk zitten stangen...  Joel is aan het proberen om de verse kerstomaatjes uit onze tuin te eten en hij begint ze zozo lekker te vinden. Dus: "Joel, tomaten zijn je nieuwe favoriet; zullen we dan maar tomaten in je verjaardagscake doen"? 

Het hoogtepunt was dat 'grampa Bob' zou komen; een familie vriend uit California. En we zouden naar de Lego winkel in New York City gaan; waar alles Lego is. En we zouden op de Empire State Building gaan. 

En alles bij elkaar was het toch wel een beetje veel...

En heel gezellig....

Buiten op de 86ste verdieping van de Empire State Building

En op de 102de verdieping - zo hoog als het publiek kan gaan... De lift doet er maar een minuut of twee over. Of nog korter. Een en een kwart mijl in de lucht. Kan je je voorstellen, papa? Het uitzicht is geweldig; 360 graden rond over New York en omstreken. 

Bedankt voor alle kaarten en telefoontjes (die we niet konden beantwoorden omdat we zoveel weg zijn). 

De dag erna zijn we de andere kant op gegaan; de grond in op bezoek bij een oude zink mijn. Super interessant en leerzaam - het hoogtepunt was fluorescerende rots waar iedereen een stukje van mee mocht nemen. Fluorescentie en phosphorescentie werden (en worden) nog steeds gebruikt om metalen in gesteenten te identificeren. Moet je je voorstellen; je bent onder de grond; de rondleider doet alle lampen uit en een UV-lamp aan. En opeens gloeit het gesteente om je heen op - rood (koper; hoe dieper rood hoe dichter bij een zink ader), groen, blauw... prachtig!

De dame die onze groep rondleidde wist van alles te vertellen over de geschiedenis van de mijn die pas in 1986 uit productie is gegaan. In de mijn hadden ze wax figuren opgezet als mijnwerkers. 

Fluorescerend gesteente

Vol interesse - als je goed kijkt kun je zowel Joel (rood/blauw gestreept) als Rebecca (rozig) vinden. 

Koper gesteente in het bijbehorende museum...

 en een cool periodiek systeem met een sample van de meeste elementen. 

Nog een kristal - zo mooi al die natuurlijke kleuren van de verschillende gesteenten.

Dynamiet opslag in de mijn. 

Twee super geslaagde dagen! 

Binnenkort zal ik nog wat meer foto's van de zomer posten; voor nu: hartelijke groet!